Równina Trivarro

Rozległe tereny planety Namek, jest to jedyne miejsce, gdzie na tak dużym obszarze nie występuje woda. Ziemie te przesiąknięte są czystym i wręcz dziwnym złem. Od dawien dawna niektórzy z nameczan dostawali gorączki, a następnie zaczęli znosić dziwne jaja. Z ich wnętrza wykluwały się paskudne i wredne istoty. Większość z racji swego zachowania i małej siły musiała uciekać ze swoich wiosek... Właśnie to miejsce stało się skupiskiem tych zmutowanych istot. Zapuszczanie się w te okolice nie będąc wprawionym wojownikiem jest głupotą lub aktem najwyższej odwagi. Zmutowani tubylcy nie cierpią swoich krewnych i tylko Ci, którzy udowodnią lojalność mogą czerpać korzyści i czuć się bezpiecznie na tych terenach...

Jedyną siłą młodego Nameczanina była jego determinacja. To po niej można było określić jego poziom mocy. W innych przypadkach był to zwykły zielony ludek, który ponadto przejawia oznaki entuzjazmu i wesołego trybu życia. Co do polegania na sobie mógł on wykrzesać z siebie siłę, jaką mu przynosiły odbyte dotąd treningi. Słowa Picona dały do zrozumienia, że ten wyraźnie chce przetestować Fanalisa. Tajemnicze, chociaż niewiele mówiące naszemu bohaterowi. Czy jego pobratymiec starał się wywołać w nim poczucie specjalności, bycia kimś ważnym? Fan niespecjalnie wymagał od swojego rozumu, żeby to przyswoić. Bowiem, jeśli dochodziło do tych prób często można było dostać niezłych zawrotów głowy. Jedno na pewno dotarło do Fanalisa w całości. Prób miałą polegać na walce, której w żaden sposób nie mógł sobie odmówić. Może nie był na tyle zobowiązany do ciągłej walki i nie poczuwał się, że świat kręci się wokół bitki, to instynkty przemawiały same przez siebie. Namekowie to urodzeni wojownicy.
- Jasne, nie mam nic do ukrycie przed tobą bracie. - zakomunikował dość otwarcie. Wynikiem nie musiał się martwić do czasu, kiedy nie pozna siły rywala. Wiedział o Piconie to, że ten ze spokojem podchodzi do wszystkiego. Jako ktoś silny musiał też znacznie odstawać poziomem od takiego żółtodzioba. Warto jednak postarać się i zaskoczyć czymś. Wykazać nieomylność w jego osądzie i tym, że wybrał Fanalisa do tego testu.
Chłopak uśmiechnął się i zrobił kilka kroków w tył. Poczucie większego odstępu dawało mu więcej opcji na rozpoczęcie. Stracił tym samym szanse na szarżę, która zainicjowała by bezpośrednie starcie. Ukształtowanie terenu dawało obojgu te same szanse. Płaski teren i do tego obszerny, żeby czuć się swobodnie. Przemieszczanie mogło tutaj odebrać swoistą rolę. Niezależnie od tego czy będzie musiał uciekać lub gonić.
Nie pozwolił długo czekać Piconowi i z bojowym okrzykiem nie zawahał się wystrzelić kilku kul energii przed siebie. Część pocisków miała uderzyć w ziemię. Zasłona dymna, jaka powinna od tego powstać posłuży mu do przemieszczenia się w prawo i od lewego boku przeciwnika zastosować technikę Chou Makouhou. Po stanięciu w pozycji pochylił głowę do przodu żeby wyrzucić z jamy gębowej nagromadzoną energię i ugodzić niespodziewanie. Nie zamierzał oszczędzać mocy i przeznaczył na ten atak pełne zasoby, do jakich zdolna jest ta technika. Jak dotąd walki nie pozwalały mu na zużycie i wyczerpanie się z Ki, więc zamierzał przetestować limit swojej energii.

Occ: Dla własnej satysfakcji będę sobie odejmował zużycie Ki. Chou Makouhou, -546 Ki (4704Ki).

Wtajemniczenie młodego Nameka w sztuki walki nadal było ubogie. Nie tylko mało wiedział o świecie, po którym stąpał, ale nie przypuszczał, że poza czysto fizycznymi starciami może istnieć mentalna więź ze sztukami walki. Wyczuwanie drugiej osoby jak dotąd było poza jego małym rozumem. Dlatego też stoczone dotąd walki opierał na determinacji i sile własnego przekonania. Spryt pozwalał mu na robienie użytku z nabytych umiejętności, a zatem nie wydawał się wtedy taki zacofany i bez doświadczenia. Plan, który udało mu się wymyślić zaraz po oznajmieniu, że ma rozpocząć walkę, spodobał mu się i wplótł w bezkresny czas. Rzeczywistość dokonała się na jego oczach i postawiła pierwszy dość trudny element na jego drodze. Rozczarowanie nie sparaliżowało Fanalisa na tyle, żeby ten nie wiedział, co stało się wkrótce potem. Każdy byłby przekonany, że wystarczająco dobrze rozegra swój ruch i udaremni przeciwnikowi kontratak. Tutaj zdecydowany głos Picona odegrał niebywała rolę.
Fanalis musiał się bronić, z czego nie był zadowolony. Przyjął na tyle odważną pozycję obronną i wystawioną przed siebie gardę, żeby przeciwstawić się precyzyjnym ciosom pobratymca. Napór jaki stworzył Picon, w dodatku niemal bez wysiłku na twarzy, był wielce niezrozumiały dla Fana. W jego ruchach było wystarczająco chaosu, żeby uważać go za niezdarę i żółtodzioba. Chyba po tym, jak bardzo opanowany jest wojownik poznaje się mistrza. Nie chciał jednak dać do zrozumienia, że obawia się różnicy w mocy. Po prostu musiał być niezłomny.
Następnie przyszedł już tylko ból. Nie powstrzymał nadciągającego, dobrze mu znanego ataku. Nie nastawił się na ten punkt i dał się złapać. Pożałował tego przez moment, ale nie podnosił się z miejsca. Zbierał energię na tyle po kryjomu, niczego nie podejrzewając po swoim rywalu. Tylko tak mógł oderwać umysł od rozchodzącego się po ciele cierpienia po upadku. Dał sobie chwilę do namysłu, ale już w trakcie oberwania wiedział, co zamierzał zrobić w dalszej kolejności. Nie poddawać się za żadną cenę. Choćby była to nadal wielka, jak góra małpa. W zasadzie to przetrwał ataki olbrzymiego Małpiszona i mógł być z siebie dumny. Dysponowanie energią taką, jak jego powodowało, że stał się ponadprzeciętny w swojej klasie. Pora to wykorzystać.
Wnet zwrócił się ciałem ku Piconowi, a w zebranej w dłoni energii tworzył się wirujący dysk. Nakręcił go na tyle szybko i na tyle dokładnie, żeby nadal nad nim panować i nie pozwolić na zareagowanie przeciwnikowi. Posłał Kienzan w sam środek brzucha, aby ten przeciął go w pasie. Szykując się na oczywisty unik ze strony przeciwnika przygotował Ki-Blast i wymierzył go w stronę, którą wybierze na odskok. Nie wątpił w swoja wielozadaniowość, ani w to, że dla Picona będzie kolejnym zaskoczeniem pomysłowość chłopaka. W końcu musiał go czymś zająć i nadal próbować równie skutecznie zdominować brata w walce. I na domiar złego sądząc, że nadal ma wszystko pod kontrolą także wydłużył swoją rękę z zamiarem wymierzenia ciosu w nogi Mystic Attack. Złapanie, podcięcie, przetrącenie - cokolwiek zdoła zrobić przy tej prędkości będzie zadowalające.
- To dopiero rozgrzewka, racja? - zapytał humorystycznie, sądząc, że nawet stoicki charakter Picona nie ustąpi temu, że ciało potrzebowało wejść na odpowiedni pułap wysiłku, żeby wytrzymać dalszą potyczkę.
Na koniec ze zwyczajowym dla siebie wyczekiwaniem oglądał wytworzone efekty. Złapał po tym niezłą zadyszkę, przez co nie odmówił chwili na wytchnienie. Nawet jeśli zdaniem Picona nie wypadało dawać przeciwnikowi czasu na reakcję. Nie byłby sobą, gdyby nie wygrał w uczciwej walce, dając obu stronom naprzemienne nakładać presji na rywala.

Occ: Kienzan -796, Ki-Blast -52, Mystic Attack -206 (3650 Ki)

Trochę ruchu i nadzwyczajnych mocy potrafiło wprawić istotę taką, jak Fanalis w rewelacyjny nastrój. Rzadko kiedy był poważnie zawzięty, jeśli chodzi o walkę. Raczej sprawiała mu odpowiednią frajdę. Widział w tym sens samodoskonalenia. Tylko ów rozwój pozostał mu do podjęcia. Czuł się odmiennie od swoich braci, którzy zbici w grupie potrafili nawiązać wspólne relacje. Zielony poza walką miał manię do bycia wszędzie i poznawania tego, co obce. Stąd bardzo specyficzne, dotychczas poznane osoby czy przeżyte przygody. Dlatego nieco kontaktu z Piconem pobudziła sentyment, lecz nie skończyła się jeszcze. Ponownie na twarzy Fana pojawiła się nutka zaskoczenia. To jasne, że rywal takiego pokroju pokaże coś niemniej błyskotliwego, co jego tajemnicza postawa. Usidlona kończyna chłopaka za nic nie chciała poruszyć się, a w jego stronę już zmierzał pocisk o nieznanej mu sile. Zdążył zwrócić kątem okaz na postawę, jaką przybierał Picon, bo w dalszej kolejności instynktownie zaczął działać. Nie mógł pozwolić sobie na osłupienie, a tym bardziej nie chciał sprawić sobie niepotrzebnego bólu. Co to, to nie. Żadnej z tego satysfakcji, a opieranie się partnerowi w sparingu już owszem.
Uśmiechnął się na wzmiankę pobratymca. Skoro nie mógł odzyskać z powrotem normalnej długości ramienia poprzez jej powrót, to zamierzał pofatygować się w drugą stronę. Na drodze jednak stała mu przeszkoda, którą miał nadzieję uniknąć. Ominięcie miało polegać na szybkim zanurkowaniu ku podłożu i w tym samym czasie rozpoczęcie skracania ramienia. Przetransportowanie się prosto pod przeciwnika. Chciał skorzystać z chwili, kiedy wzrok Picona był zakłócony przez jego własną technikę, a Fanalis być może zniknął z jego pola widzenia. Gdy już znajdzie się wystarczająco blisko pora zająć się stojącym Piconem i wykonać podcięcie, aby ten zszedł z dłoni Fanalisa. O ile cała akcja była owocna dla młodego adepta, wtedy chętnie poczęstuje czułkowatego brata swoją zwinnością i bezpośrednio wymierzy kilka ciosów dla kontynuacji rozgrzewki.

Decydujące starcie? Niewyobrażalnie ekscytujący moment, napinający nerwy do granic możliwości i powodujący presję, która łechtała ciało po całym wnętrzu. Ważne było zachować spokój i kierować się rozsądkiem. Odrobina braku kontroli także wchodziła w grę. Słowa Piccona wyraźnie wskazały i skierowały chłopaka ku temu, żeby nie ograniczać się na zapas. Wystarczyło spełnić jego oczekiwania? W żadnym wypadku. Jeśli jego pobratymiec zamierzał poważnie go atakować, wtedy zrobi to samo. Obroni się albo wyprowadzi odpowiednią ku przeciwnikowi kontrę. Wystarczyło wspiąć się na wyżyny własnych umiejętności.
Wykrzesał z siebie całą moc, na jaką było go stać. Nigdy nie spotkał się z potrzebą używania połowy energii i uszczuplenia siły ataku. Czuł się dobrze będąc szybkim i zwinnym, przez co tracił na sile. Niemniej poprzez ćwiczenia stawał się równie wytrzymały, żeby znosić ciosy, które go dosięgną. Serce podpowiadało mu, aby iść w tym kierunku, a na pewno przeżyje świetne i intensywne życie. Parę wymian z nowym znajomym podpowiadały, że nie warto bezmyślnie testować nieodpowiednich ruchów. Wiedział czym nad nim góruje, a jakie są te słabsze strony. Dlatego, gdy tylko Pic zaczął natarcie Fanalis skupił się i zmienił nastawienie o sto osiemdziesiąt stopni. W głowie snuł warianty obronne i ofensywne. Mógł spodziewać się bezpośredniej walki wręcz, która raczej skazała by go na łaskę przeciwnika. Jedynym wyjściem było przechytrzenie go odpowiednim unikiem. Więc gdy tylko zauważy, że Pic zamierza działać tylko poprzez zwykłą siłę fizyczną, wtedy odpycha go Kiaiho. Zachowując potrzebny mu do działania dystans. Następnie wyskakuje w górę, posiłkując się lataniem, żeby być gotowy na unik. Obliczając trajektorię swego wyskoku działa dopiero, gdy znajdzie się dwa metry nad nim. Zmiana pozycji miała służyć dezorientacji, a kupienie sobie czasu Fan chciał wykorzystać na Eye beam. Udane sparaliżowanie przeciwnika da mu szansę na zadanie mu ciosu potrzebnego do kapitulacji. Miał taką nadzieję. Wtem ląduje za swoim celem i kumuluje ki do zastosowania Chou Makouhou.
Gdyby jednak w pewnym momencie szybowania miał przebłysk instynktu i zauważył, iż mimo jego działań Pic zamierza użyć jakiejś nieznanej mu i groźnie wyglądającej techniki energetycznej, wtedy Fanalis momentalnie sam stosuje swoją bezwzględną obronę w postaci wytworzenia dookoła siebie Berierre.

Ooc: Kiaiho -20% atak fizyczny, Chou Makouhou -420, Eye Beam -30% energii przeciwnika + 53 (3177 Ki)

" Dobrze pamiętał wizję... Ból i chęć zemsty zagnała Picco na taką ścieżkę... Czy mógł go za to winić... Ta strona medalu zawsze będzie mu towarzyszyć, poznał całą jego historię... Demon był pewien że sprowadzi go do wioski, skazańca czy ponownie brata ale sprowadzi... "

" Demon wędrował po równinach już wiele godzin... To miejsce miało swój urok... Nic dziwnego że zieloni się tu nie zapuszczali... Tutaj Taiko nie przybędzie mu z pomocą... Jest zdany na siebie... Będzie trzeba dokładnie przeczesać cała tą lokację, jeżeli mroczny faktycznie chce znaleźć i przekonać do współpracy tutejszych... "

***

***

***