Melodyjne Ciasteczka - siedziba korporacji Kaede

Biurowiec, nowocześnie urządzony z salami konferencyjnymi, stołówką, windami, ogromną przestrzenią biurową i parkingami. Położony w przyjemnej okolicy miasta Central City. Na szczycie znajdują się gabinety zarządu, w tym jeden z nich należy do Kaede. Ma osobną łazienkę i dużą szafę.

Biurko Kaede tonęło w stertach dokumentów. Na stole oprócz nich znajdował się duży monitor komputera, kubek z herbatą i kilka ciastek w oryginalnym opakowaniu, którymi rekompensowała sobie postępy w pracy. Co jakiś czas pojawiały się nowe maile, a telefon dzwonił, aż dudniło w uszach. Przynajmniej fotel był wygodny.
Uniosła wzrok znad sterty papierów, obserwując dyplomy wiszące na ścianie i liczne puchary. Szła za nimi wspaniała historia sukcesu rynkowego, ale przede wszystkim wspaniałe uczucia konsumentów. Wiedziała dobrze, że nie sprzedaje ciastek. Ona handluje radością w czystej postaci.
Odetchnęła głęboko, spoglądając na zegarek na jej nadgarstku. Idealnie pasował do srebrnych kolczyków, a również delikatnego wisiorka zdobiącego jej szyję. Drobny pierścionek na palcu wspomagał efekt profesjonalnego biurowego wdzięku, bez zbędnej ekstrawagancji, schludny, elegancki. Miała na sobie ołówkową spódnicę, modnie skrojony żakiet, a pod nim białą bluzkę. Na stopach szpilki, w których wciąż nie czuła się najpewniej, w końcu przez całe swoje życie latała, stawiając stopy na gruncie tylko w wyjątkowych sytuacjach.
Dla mieszkańców Ziemi była charyzmatyczną celebrytką, której nigdy by nie przypisali nic nadludzkiego. Nawet jej wygląd, typowy dla rasy niebian nie dziwił już nikogo. Niedawno wrzucone zdjęcie na instalpalma zdobyło już tysiąc polubień, oznaczone hashami typu #księżniczkawpracy, #takietamwbiurze itp.
-Chloe umów mnie proszę z królem, bardzo bym chciała ustalić z nim kilka kwestii.- zatelefonowała do sekretarki. Wszyscy w biurze byli zadowoleni z pracy, mimo dość dużego jej nawału. Dobrze zarabiali, ale do tego mieli cichą i dyskretną pomoc boskiej ki. Złote motyle niezauważalnie latały po całym wnętrzu, dając każdemu, kto tylko chciał zastrzyk pozytywnej energii.
Właściwie to tylko jej brakowało pozytywnej energii, była bardzo zmęczona niemalże pracoholizmem, w który wpadła. Właściwie, to chciałaby odwiedzić jedną osobę…
-Chloe opuszczę biuro, coś mi wypadło. Nie będzie mnie do odwołania.- poinformowała asystentkę i zniknęła z gabinetu.

OCC:
-kai kai do Reda z Vegety -400 ki

ZT Gabinet trenera Reda
Post treningowy

Znalazła się dla odmiany przy swoim biurku. Zbudowała to własnymi rękami, a teraz wydawało się wszystko szare i ponure. Kolor miało tylko to, co było związane z Redem – jej jedynym… Upomniała się w myślach, zrzucając ze stóp szpilki, które już wystarczająco mocno dawały się we znaki. Na oparcie fotela runęła również marynarka, dając ramionom nieco ulgi. W barku nalała sobie lampkę koniaku i opróżniła ją sprawnym ruchem. Alkohol zdawał się chłonąć jak gąbka chwilowe zmartwienia zakochanej dziewczyny. Biurowym zwyczajem sprawdziła meile i zapoznała się z raportami z tego tygodnia. Sprzedaż rosła, filtry powietrza dla maszyn zostały wymienione, auta dostały pieczątki w stacjach kontroli… Było bezbłędnie, ale to wciąż daleka droga do celu, który obrała. Dziś Ziemia, jutro kosmos. Zamknęła oczy przechodząc do boskiej części jej egzystencji. Powoli jej natura zlała się w jedno z wszechświatem, przechodząc w stan medytacji i słuchania. A jakże, spośród tysiąca głosów docierały do niej przeróżne modlitwy. Jedni byli zdołowani, inni za coś dziękowali nieznanej im opatrzności. Anonimowa opatrzność to jej właściwie drugie imię, chciała żeby tak było, nie musiała być znana od tej strony, po prostu robi swoje. Rozesłała energię do tych najbardziej potrzebujących, innym pomogła telepatycznie zasnąć, przytulając ich swoim ciepłym ki, była w tylu miejscach naraz.
Gdy się wybudziła, biuro stawało się puste. Nieliczne światła lamp powoli gasły, tworząc z ogromnej bryły budynku nieco chłodne i mniej dostępne miejsce. Wszyscy pracownicy znów byli zadowoleni i czuli spełnienie ze swojej pracy. Dla Kaede to było bardzo ważne, tak naprawdę robi to wszystko dla innych, właściwie nie pobierając wypłaty, a przeznaczając pieniądze na charytatywne cele. Media społecznościowe żyły niczym nigdy niezasypiające miasto. Aktywność pod jej fotkami już dawno wzrosła do takiej liczby, że nie dało się być na bieżąco. Na zdjęciach grała, czy była sobą? Sama już nie znała odpowiedzi. Z jednej strony uśmiechnięta i zarażająca optymizmem to jej najszczersze oblicze, ale rola ziemianki zachowania celebrytki? Uczyła się pilnie od gwiazd Nettuba, znała ich ruchy, sposób komunikowania się ze światem, tajniki zdobywania lansu. Przeniknęło to przez jej umysł, dając jej naturalność w rzeczywistości śmiertelników.
Jednocześnie wszystko to było zupełnie inne od niej. W sercu pragnęła żyć spokojnie, słuchać modlitw i wspomagać śmiertelnych swoją modlitwą, być duchową ostoją. Jednak życie zweryfikowało głębszą potrzebę, zaangażowania wszystkich swoich sił, a ciastka to jedynie przykrywka. Może za jakiś czas, gdy jej plany dojrzeją, wszechświat nie będzie potrzebował kolejnej rebelii rodem z Vegety, a problemy takie jak Zell będą załatwiane przez dialog i wzajemne wsparcie? Wierzyła, że taki wszechświat jest w stanie budować, nawet gdy inni powiedzieliby, że to utopia. Szczęście i błogość z Redem wydają się dla niej zakazane, dopóki nie dopnie swego, dopóki nie skończy się wzajemna agresja.
Właśnie zmywała z siebie kurz i pot całego dnia, w obszernej łazience podłączonej do jej biura. Dziś zaśnie tutaj, na kanapie w jej gabinecie. Rytmicznie kapiąca woda wydawała się słodką muzyką, pulsujący hydromasaż wybawieniem dla mięśni, kwiatowy balsam do ciała odprężeniem roznoszącym się w całym organizmie. W końcu i jej lampka zgasła, a internety zobaczyły kolejną fotkę promująca naturalność urody - #dobranoc, #słodkiemarzenia, #karaluchypodpoduchy <4, XDDDD.

Jednakże Bogini nie dane było zbyt długo pospać. Usłyszała ciche pukanie a następnie skrzyp drzwi. Do środka weszła ładna dziewczyna, o ciemnych brązowych włosach i mająca okulary. Ubrana była w czarno-szary sweter i krótką czarną spódnicę. Zapaliła światło i podeszła do ciebie -Przepraszam że pani przeszkadzam, ale mam ważne wieści. Czy mogę je przedstawić ? Zapytała nieśmiało i ukłoniła się przy przeprosinach. Sekretarka usiadła na fotelu obok i kontynuowała - Udało mi się zaaranżować spotkanie z królem naszej planety. Odbędzie się ono niebawem. Drugą sprawą którą potrzebuje natychmiastowej odpowiedzi to jest to, że otrzymała pani zaproszenie na spotkanie z prowadzącym znany tv show w jego programie. Rzecz jasna nie musi pani tego przyjmować. Ale sądzę że takie spotkanie może pozytywnie wpłynąć na postrzeganie firmy




Occ:

Wygląd Sekretarki

Spoiler:

Coś nie dawało jej spokojnie spać. Dużo się działo na jawie, jakaś większa bitwa, smutek nameczańskiego tatki, coś niepokojącego z April… Dopiero po dłuższej chwili okazało się, że ktoś ją woła. Docierało jak echo przez skronie do mózgu. Zmrużyła mocniej oczy, starając się jakby wrócić do snu i rozwiązać zagadkę.
-Mamo…- powiedziała cichutko, szukając pramatki bogów i wszystko prysło, jak od powrotu na drugą stronę lustra.
Oczy wciąż były zamglone, gdy nawiązała pierwszy kontakt z kimś… Z biura… Dopiero po dłuższej chwili dotarło do niej gdzie się znajduje i wyrwana z letargu powoli odzyskiwała świadomość.
-Rany co za sen…- usiadła na kanapie, chwytając twarz w dłonie. Miała koło siebie naprawdę piękną kobietę, od której dużo się uczyła przez zwykle podglądanie. –Chloe przecież prosiłam, żebyś mówiła mi po imieniu. Gdy jesteśmy we własnym sosie nic nie stoi na przeszkodzie.- rzuciła ciepły uśmiech oddanej pracownicy. Fakt, była świetną sekretarką, do której mogła mieć pełne zaufanie. Słuchała z uwagą jej słów i uśmiechała się coraz radośniej. Same dobre nowiny, zarówno audiencja, jak i występ w tv. –Jasne, że w to wchodzę! Dziękuję!- zawołała radośnie, wybudzając się w eksprosowym tempie z resztek snu.

Sekretarka uśmiechnęła się lekko gdyż usłyszała ciche wypowiedzenie słowa ,,mama''. Otworzyła laptopa i zaczęła stukać klawiszami. Po chwili odezwała się Spotkanie z tym Prezenterem odbędzie się jutro koło południa a audiencja u władcy pojutrze, więc ma pani Kaede trochę czasu Rzekła na koniec, po czym wstała i wyszła z pomieszczenia pozostawiając się samą. Teraz wypada się przygotować na spotkanie i dobrze wypaść, reszta przyjdzie sama.
Następnego dnia za parę chwil zacznie się prestiżowy program ,,magnificence''. Zapraszano tam zgodnie z tytułem tylko ludzi wspaniałych, którzy w wyjątkowy sposób przysłużyli się innym ludziom. Sam budynek też był okazały. Był to wielopiętrowy wieżowiec od którego bił blask i przepych. Kiedy Bizneswoman weszła do środka, trafiła do Recepcji. Co ciekawe jak na standardy które można było zauważyć na zewnątrz to ta część była w miarę skromna. Zobaczyła cię sekretarka która poczekała aż podejdziesz i rzekła -Panna Kaede, jak mniemiam? Miło mi panią poznać, już na państwo czekają, piętro nr 50. Wskazała ci drogę do windy i ponownie zajęła się swoją papierkową robotą.

Czuła się bardzo swobodnie w kremowych szpilkach i marynarce. Postawiła na młodzieńczy styl, więc resztę dopełniły jeansowe rurki i różowa koszulka. Dla podkreślenia statusu na szyi zawisły prawdziwe perły, w uszach perłowe kolczyki, a na palcu perłowy pierścionek. Tak ubrana drylowała w kuluarach, wymieniając uprzejmości, komplementy z osobami, które kojarzyła z TV i tymi, których nie kojarzyła, ale chciała być miła.
Przepych wnętrza przestał robić na niej jakiekolwiek wrażenie, niektórzy klienci pozwalali sobie na prawdziwe pałace, więc nie przejmowała się tą „odrobiną” błyskotek. Całą swoją postawą chciała reprezentować pewność siebie, klasę, dobre obycie i sprawiać że ją polubią. Jej ki niezauważalnie krążyła w powietrzu, dając innym trochę boskiej lekkości i zastrzyk z mieszanki pozytywnych emocji. Jeśli ktoś chciał, mógł zaczerpnąć z jej ciepłego uśmiechu i wręcz odczuć całą nadprzyrodzoną miłość jej serca do innych.
Gdy spotkała się w końcu z sekretarką, zamrugała ze zdziwienia oczyma. Ona naprawdę nie wiedziała kim jest Kaede? Mimo to przyjaźnie wysunęła dłoń do uścisku i nie przestała się uśmiechać.
-Obecna droga Pani!- zgłosiła się jak wzorcowa uczennica, po czym dostała instrukcje jak dojść do studia. –Nie trzeba, przejdę się. W zdrowym ciele zdrowy duch!- pomachała na odchodne i weszła na schody, żeby dość sprawnie wejść na wskazane piętro. Tutaj nie było kamer, więc nikt nie zauważył jak pokonuje kolejne schodki z nadludzką prędkością. Jeszcze tylko szybka poprawka makijażu i witaj przygodo.

Sekretarka wzruszyła ramionami obojętnie na wypowiedź pani, A Kaede ruszyła w stronę schodów, Na jej szczęście w przeciwieństwie do zwykłych ludzi ona mogła pokonać tą odległość w parę sekund. Gdyby każdy tak potrafił, życie byłoby o wiele prostsze. Niestety życie nie było dla większości takie piękne jak mogliby sobie wymarzyć. Po paru minutach Bizneswoman  szykownie ubrana w marynarkę dotarła do celu.  Weszła do środka i usłyszała  głos. - Za parę sekund będziemy mieli wyjątkowego gościa. Potem zobaczyła przygotowane dwa porządne fotele a  na przeciwko nich był stolik. W  Jednym z nich siedział prowadzący. Kiedy ujrzał Kaio natychmiast zerwał się z siedzenia, pocałował ją w rękę i odsunął jej fotel od stolika w geście dobrego wychowania. Kiedy oboje usiedli Prezenter kontynuował - Przywitajmy gorąco naszego gościa, Może pani opowie nieco o osobie ? Widzowie na pewno są zainteresowani tak sławną osobą. Tymczasem właścicielka firmy zdążyła obejrzeć pomieszczenie. Był to ładny, pomarańczowy pokój, na ścianach wisiało parę obrazów jak choćby Mona lisa albo Dziewczyna z perłą, a nawet były tam abstraktycjne rysunki.


Occ:

Gość:

Spoiler:

Koniec treningu

Usiadła w studiu, machając entuzjastycznie do widowni i kamer. Cały czas zastanawiała się nad tym czy dobrze wypada, nie przypuszczając, że za chwilę to będzie dużo mniejsze zmartwienie. Ładny wystrój sprawiał wrażenie ciepła i był bardzo przytulny. Rzeczywiście trema mogła spłynąć z niej jak z gąbki, mimo że to jej pierwszy raz w TV. To zupełnie co innego niż krótkie filmiki i focie wrzucane do internetu, gdzie mogła wszystko zaplanować, przemyśleć, wyreżyserować we właściwym świetle. Teraz dopiero miały zacząć się schody.
Przyszło to co najgorsze, a w zasadzie to, co jest sednem całego programu – pytania prowadzącego.
-Ja sławna? To tylko moje ciastka.- zrobiła wymyk, skupiając się na najbardziej wygodnym słowie w wypowiedzi prezentera. No tak musiała teraz opowiedzieć więcej o sobie, ale przecież nie może im wyjaśnić, że urodziła się z owocu na planecie bogów w zaświatach… Ktoś jej kiedyś wspominał, że zawsze przed występem w TV kupuje od telewizji pytania, a ona tego nie zrobiła i teraz będzie musiała szyć.
-Więc jestem prostą dziewczyną, dla której pasja przerodziła się w sposób na zarabianie pieniędzy. Od dziecka uwielbiam wypieki, chyba bardziej robić niż jeść, a największą frajdą było dla mnie to, że smakują one moim bliskim. Cieszę się, że sukces na rynku pozwolił mi na wniesienie tej radosnej atmosfery do wielu domów na naszej planecie.- w jej słowach było rzeczywiście pełno optymizmu i satysfakcji z dawania innym. Użyła tego samego tonu, jakim odpowiada na modlitwy smutnych wyznawców poprawiając im humor. Może i tym razem ta mieszanka ki, emocji i tembru da właściwy rezultat?

Kiedy skończyłaś mówić usłyszałaś klaskanie. Zauważyłaś że w pewnym oddaleniu od sceny znajdowała się spora liczba krzeseł na których siedziała kupa widzów. Dopiero teraz zdałaś sobie sprawę że sala w której byłaś jest o wiele większa niż myślałaś. Po minach ludzi mogłaś się domyślić że twoja przemowa sprawiła dobre pierwsze wrażenie. Ale czy uda ci się utrzymać to? Tymczasem odezwał się prezenter tego jakże wspaniałego programu który zaszczyciłaś obecnością.
- Widzicie moi drodzy, że nasza kochana pani Kaede jest wielce skromną osobą Wydawał się być zadowolony, i uśmiechał się w twoją stronę. Po chwili tablet leżący obok niego zabrzęczał a ten go podniósł. - Spójrzmy, wygląda na to jakiś widz postanowił do nas napisać Po naciśnięciu pary rzeczy na wielkim ekranie telewizora zawieszonego na ścianie pojawiły się słowa: Panno Kaede, uwielbiam pani wypieki, dzięki nim można przeżyć okropny dzień w pracy, cieszę się że założyła pani swoje imperium ciasteczkowe, Zapraszam do swojego sklepu z szykownymi sukienkami, dzięki nim każdy facet będzie twój


Occ:

Rzecz jasna nie musisz odpowiadać

Zaklaskała z radości dłońmi i podskoczyła na kanapie po przeczytanej wiadomości od telewidza. Odkąd funkcjonuje na Ziemi stała się wielką fanką szykownych sukienek. Starannie wybierała projektantów i butiki w zamożnych alejkach. Dawała zarobić dzięki temu sprzedawcom, krawcom, projektantom, ekspedientkom. To przekładało się na ich dzieci, rodziny i tak o to kapitalizm dobrze pojęty napędzał całą drabinę społeczną.
-Oh, naprawdę? Uwielbiam sukienki, to dla mnie wielka radość!- zawołała kładąc dłoń na piersi jak ktoś, kto składa przysięgę. Chcąc nie chcąc pamiętała też o zobowiązaniach wobec różnych marek. Gdy pokazywała się publicznie, zawsze musiały być widoczne odpowiednie loga, na fotkach wrzuconych do sieci bardzo podobnie. Oprócz ubrań dotyczyło to także napojów, gadżetów, przekąsek, chociaż w tych ostatnich zazwyczaj były to jej wypieki.
Wzmiankę o mężczyznach wolała przemilczeć.

Twoja reakcja na pytanie od widza przyniosła pozytywny efekt. Z paru miejsc w sali wydobyły się brawa a potem okrzyki. Z tego co zrozumiałaś były to także zaproszenia do innych miejsc, Restauracji, butików, sklepów z sukniami itp. - Dziękuję pani za odpowiedź, mam ciekawe pytanie. Doszły mnie słuchy że otrzymała pani audiencję u samego władcy naszej planety. Mogłaby nam pani opowiedzieć coś o tym? Nagle w całym pomieszczeniu ucichło, jak makiem zasiał wszelkie szepty i dyskusję zostały zgaszone a wszyscy skupili spojrzenia na pani Bizneswoman. Jak zachowa się Bogini ? Czy powie dlaczego chce się spotkać z tak szanowaną osobistością jak sam król ?. Czy może zdecyduję się nie wyrazić odpowiedzi na to pytanie? W końcu taką możliwość też miała. Ale czy warto milknąć? przecież pewnikiem nikt się nie zorientuję, że nasz Boss Ciasteczkowy pozmieniał fakty? A może czas zmienić temat na inny.


Occ: Szef pyta cię o cel spotkania z Władcą, możesz nie odpowiadać, skłamać, albo powiedzieć całą prawdę

Skąd dziennikarz wiedział, że ma umówioną wizytę, skoro dowiedziała się o tym zaledwie dzień wcześniej? Miała kogoś, kto szpieguje w jej własnej bazie? Musiałaby być to sekretarka, albo ktoś z ochrony, ale przecież ona pracowała u niej już długo i zawsze była wzorcowa… Na kilka sekund nie zdołała ukryć swojego zdziwienia na twarzy.
-Jest pan bardzo dobrze poinformowany.- pochwaliła profesjonalizm z pełną aprobatą, tak naprawdę myśląc, że dziennikarze to niezłe hieny. Ale show must go on. –Rzeczywiście nasz miłościwie panujący zgodził się na małe spotkanie.- potwierdziła, robiąc to tak aby każdy widział jej poparcie dla władzy. Teraz stała przed niezłym dylematem. Czy może powiedzieć, że ma zamiar wprowadzić rządowy program mający na celu ochronę Ziemi i innych planet przed kosmicznymi najazdami? Zdecydowanie wywołałoby to panikę wśród publiczności i telewidzów. Jak więc zareagować na tak niespodziewane pytanie?
-Cóż… To jedynie kwestie związane z działalnością charytatywną. Zupełnie nic interesującego, po prostu okazało się, że część papierologii wymaga podpisu króla, aby działania finansujące stypendia dla dzieci mogły wejść w życie. Szczegóły z pewnością by Państwa zanudziły.
Na jej pierścionku zaświecił się na moment ozdobny kamyk. Uśmiechnęła się na umówiony sygnał z jej dostawcą. Właśnie przyjechały ciastka.
-Korzystając z okazji obecności w Państwa studio, chciałabym nagrodzić osoby, które zdecydowały się poświęcić swój cenny czas na zobaczenie mnie na żywo. Przy wyjściu pracownicy mojej firmy będą rozdawali dla każdego nasze ciastka z limitowanej edycji. To zupełnie nowy przepis i mam nadzieję, że się Państwu spodoba.- uśmiechnęła się i pomachała dłonią w stronę kamer.

Dziennikarz uśmiechnął się i głową podziękował za pochwałę. W jego zawodzie trzeba było zdobywać poufałe informacje. W końcu każdy news jest na wagę złota. Tymczasem kiedy nasza kochana pani oświadczyła że każdy otrzyma ciastka z limitowanej edycji w sali zagrzmiało od okrzyków radości i oklasków. Także za stypendia dla dzieciaków. Kilku osobom nawet zaczęła lecieć ślina z buzi. Wygląda na to że te słodycze były naprawdę pysznościami skoro limitowaną i specjalna edycja wywołały taką sensację. Kaede mogła się domyślać że ten trik znacząco zwiększy jej popularność. Tymczasem czas mijał a program się powoli kończył. Po bardzo gorącym pożegnaniu Boginka opuściła biurowiec i udała się do biura. Następnego dnia odbędzie się spotkanie z samym Szefem Mafii eee... to znaczy z królem. Do tego czasu bizneswoman mogła się przygotować.

Occ:
Koniec spotkania w Programie, śmiało opisz jak przygotowujesz się do spotkania z królem i jak docierasz pod budynek

Post treningowy

Wizyta w TV to pozytywne doświadczenie, chłonęła życie śmiertelniczki pełną piersią, coraz bardziej przyzwyczajając się do roli idola. Całe dnie nie wysypiała się próbując jednocześnie nadążyć za pracą bogini. Nocą zawsze słuchała modlitw, telepatycznie wspierała modlących się, a za dnia robiła wszystko pod przykrywką firmy, aby spełnić prośby zanoszone w modlitwach. Z władzą wiąże się odpowiedzialność, wpłynęła na to, że Ziemia stała się lepszym miejscem, ale jej ambicje sięgają wyżej i głębiej. O Namek nie musiała się aż tak martwić, ale być może to kwestia czasu aż jaszczury, albo małpy coś przeskrobią. Wydawało się, że po tym jak przyczyniła się do rebelii na Vegecie, a właściwie to tylko przyspieszyła to, co nieuniknione, chroniąc w ten sposób inne planety galaktyki, na planecie małp zagościła stabilizacja. Nowy król był z pewnością dużo bardziej cywilizowany, a jego syn… Może jeszcze dorośnie.
Przemierzając zakorkowane ulice na tylnej kanapie limuzyny, analizowała kolejne swoje plany. Pomiędzy ciemnymi szybami mogła odpocząć, zrzucić szpilki i wyciągnąć spracowane całym dniem stopy. Były pełne odcisków, bo też nigdy wcześniej nie używała stóp, od dziecka unosząc się delikatnie w powietrzu parę cm nad ziemią. Nie łatwo udawać śmiertelnika. Odetchnęła głębiej, widząc z uśmiechem jeden z jej szyldów i kolejki przy kasie, ale co ważniejsze uśmiechnięte twarze załogi i klientów. Warto było udawać śmiertelnika.
Limuzyna zatrzymała się pod wieżowcem, a kierowca otworzył drzwi i pomógł jej wysiąść z auta. Podziękowała za fatygę i boso weszła do środka. Później standard – zadowolony portier, winda, ostatnie piętro i poszybować na kanapę. Następnie telefon do pizzerii, ulubiona peperoni z podwójnym serem i relaks przed mediami społecznościowymi w wannie. Jutro ważny dzień, ale dziś ma jeszcze trochę relaksu.
Następnego dnia była nieco stremowana. Wiedziała, że ambicje, które ma to bardzo dużo i że może się nie udać, ale nadzieja pchała ją do przodu. Zgodnie z etykietą ubrała czarną spódnice, pasujący żakiet, białą bluzkę i nie za wysokie szpilki z zakrytymi palcami. Naturalny makijaż nie rzucał się w oczy, a włosy zostały schludnie upięte. Tak przygotowana stała przed drzwiami i motywowała się do rozpoczęcia kolejnej przygody.

OCC:
ZT do króla?

Wracała spacerkiem do swojego biura, chłonąc przyjemne powietrze. Nie było to najlepsze rozwiązanie zawsze była w centrum uwagi i jako powszechnie znana osoba przyciągała do siebie tłumy fanów. Tym razem na szczęście skończyło się szaleństwa, jedynie kilka powitań i ciepłych uśmiechów. Miała prawo żeby czuć się jak księżniczka, chociaż najwyższe jej stanowisko w świecie śmiertelników to ambasadorka Ziemi. Całkiem nieźle.
Cieszyła się przyrodą, światłem, które zdawało się oświetlać właśnie ją, pięknem zieleni i przydrożnych kwietników. Niestety tylko te nierówne chodniki nie były komfortowe w zestawieniu ze szpilkami. Miała już obolałe stopy, obtarte palce ale styl wymagał poświęceń.
Z czasem udało jej się wyciszyć i wsłuchać w modlitwy, które płynęły do niej z całego globu i z Namek. Niewidocznie dla ludzkiego oka rozsyłało swoją ciepłą energię, przesyconą całą masą pozytywnych emocji. Zdołała uciszyć kłótnię odbywającą się za rogiem, złagodziła stres przed wywiadówką, psiak nie rzucił się na nogawkę dziewczynki. Kropla w morzu potrzeb…
Gdy znów dotarła do firmy miała dość swoich butów i formalnego wyglądu. Cieszyła się, że jeszcze tylko winda i zrzuci z siebie biznesowy kostium w swoim biurze.
-Zostaw mnie idioto! To nie moja wina!- usłyszała tuż pod swoimi drzwiami. –Wszystko zrobiłem jak należy, wypowiedziałem odpowiednie zaklęcie, nie wiem czemu jesteśmy w firmie Kaede.- wiedziała już, że to Neko i prawdopodobnie jest z nim Kuro.
-Mógłbyś nie robić takich wyładowań energii w siedzibie mojej firmy Kuro!- wydarła się tuż po tym jak weszła do środka. –Co ty sobie myślisz maltretując mojego kota i ściągając na siebie uwagę przepięciem energii? Widocznie strażnicy zaświatów postawili bariery, które uniemożliwiły wam wejście, a powiązanie Neko ze mną spowodowało, że trafiliście do mnie.- wyjaśniła co poszło nie tak i zdecydowanym ruchem zabrała kota z rąk Kuro. –Głodny jesteś? Chcesz coś do picia? A ty Neko wrócisz do zaświatów już niedługo, a teraz odpocznij. Dobrze się spisałeś pilnując naszego przyjaciela.- usiadła na kanapie, sadzając niebieskiego na swoich kolanach i pokazała dłonią, że Kuro może usiąść razem z nią.
-Dobrze widzieć, że ruszyłeś się ze swojej wioski. Znów wyglądasz jak żywy, a uwierz mi że umarlaków znam jak mało kto i właśnie tak wyglądałeś zanim przybył po ciebie Neko. Tak naprawdę, to już myślano nad zapisaniem cię do księgi umarłych. Podobało ci się w kosmosie?- mówiła łagodnie, patrzyła z troska i współczuciem, przenikając przez niedostępność wojownika. Zrzuciła obcasy, podkulając nogi pod uda, z lekkim grymasem bólu, ale nawet na moment nie traciła zainteresowania saiyaninem. –Wiem, że możesz mieć mi za złe. To ja wysłałam Neko po ciebie, mówiąc mu że mam pomysł jak uratować April, ale prawda jest taka, że… Nie jestem pewna czy istnieje jakikolwiek lek. Na pewno moja asa nie pracowała nad niczym takim w imię braku ingerencji w losy śmiertelników. Moglibyśmy spróbować w zaświatach na planecie bogów, są tam boskie owoce i woda, która ma lepszą sygnaturę ki niż ta u kamiego, ale nie mam pojęcia czy to pomoże.- przerwała, pozwalając Kuro przełknąć jej słowa. –Może myślisz, że się zabawiłam twoim kosztem, ale to nie tak. Moją prawdziwą intencją było wyrwanie cię z braku zaangażowania i musisz przyznać, że się udało. Walczysz o to co dla ciebie cenne i masz moje wsparcie we wszystkim, w czym mogę ci pomóc.- po swoich wyjaśnieniach sięgnęła po telefon i zadzwoniła po rodzinne pizze i parę litrów coli. Pilotem od wieży włączyła łagodne, jazzowe przeboje. –Mogłabym wyczarować, ale w ten sposób nie dałabym zarobić ciężko pracującym obywatelom.
Siedzieli więc w chwili ciszy, która wydłużała się już nieco, pozostawiając lekkie poczucie krępacji.
-Kiedyś Vernil, jeden z halfów wspomniał mi o magicznych kulach, które podobno mają olbrzymią moc. Może one mogłyby pomóc w twoim problemie z Apil? Niestety poza tym, że istnieją nic o nich nie wiem, chyba że sam wiesz coś więcej…- przerwała milczenie, przypominając sobie scenę na Namek z udziałem Vernila i Reda. –A co do samej April, czułam parę razy jej energię w towarzystwie Reda i innych energiach. Nie mam pojęcia co kombinują, ani nie próbowałam się z nimi komunikować. Miałam naprawdę dużo pracy. Choć nie sądzę, żeby to było dobre towarzystwo dla niej…

W międzyczasie Kaede wyszła po pizze i wniosła ją na stolik przy kanapie razem z butelkami coli.
-Smacznego.- uśmiechnęła się zachęcająco. Nie było jej obojętne to jak się poczuł Kuro, ani to jak funkcjonuje. W jej spojrzeniu było widać troskę przenikającą przez jego serce, ale nie używała żadnej manifestacji swoją ki, żadnego wybuchu pozytywnych emocji, żadnego bombardowania miłością. Jedynie siedziała na kanapie i obserwowała jego wahania, podczas gdy Neko zasnął na jej fotelu.
-Miałam prawo przypuszczać, że administracja w zaświatach wpisywała cię już na listę umarłych. Gdyby nic się nie zmieniło w twoim życiu Kuro, być może już byś nie żył.- nie było łatwo jej to mówić, łamała w ten sposób pewną poufność pracowników nieba, ale może to pomogłoby chłopakowi zrozumieć lepiej swoją pozycję?
-Mówisz smocze kule… Czemu nie spróbowałeś ich użyć? Miłość to najlepszy cel, do którego można by wezwać tego cudownego smoka. Dużo bardziej szlachetny, podobnie jak twoje serce.- wierzyła w niego, czasem potrzebował solidnego kopniaka żeby zabrać się za to co słuszne, ale był odpowiednią osobą. –Domyślam się, że ich stwórcą jest Kami? Według mojej wiedzy to jedyna osoba na Ziemi z tak dużą mocą. A Kami jest Nameczaninem, więc może ratunek na twoje problemy znalazłby się u mojego tatki? Mam na myśli nameczańskiego Guru. Jest bardziej skłonny do pomagania niż większość bogów.- zasugerowała kolejna propozycję nad którą warto by się było zastanowić. –Kuro twój cel jest dobry, oboje czujemy jak ki April ulega deprawacji, niezależnie od tego czy będziesz z nią czy nie, twoja miłość chce ją wyciągnąć z bagna. To piękne i słuszne.- zawahała się przez chwilę. –Ty również potrzebujesz rehabilitacji swojego serca. Uzbierało się trochę zranień i nienawiści… To dobra pożywka dla czarnoksiężników władających magią majin. Nie chciałabym żebyś walczył z Redem, jego też trzeba uratować od mroku, ma najbardziej zdeprawowane serce.- na jej twarzy pojawił się duży smutek, mimo to przełknęła gorycz zajadając się swoją pizzą. Było tyle kartonów, że z pewnością wystarczy na żołądek saiyanina. –Więc jeśli będziesz chciał potrenować i odpocząć, zapewnię ci dobrą miejscówkę w zaświatach, ale tak bez umierania. Chyba, że wolisz Namek, albo Ziemię, też mam swoje miejsca, w których mógłbyś się zaszyć na jakiś czas.-

-Właściwie to zgadzam się z tobą. Takie kule niszczą powagę mojego urzędu i chętnie bym je zniszczyła. Muszę porozmawiać z Guru dlaczego wymyślili coś takiego.- była nieco oburzona. Dlaczego ktokolwiek sprzeciwia się prawom natury, oszukuje śmierć, czy może nawet próbuje mieć korzyści dające mu przewagę nad innymi zupełnie za darmo? –Pójdę się przebrać.- rzuciła zamyślona i zniknęła w łazience przy pokoju. Wybór padł na jej mundur Kaio, bo już raczej oboje zdecydowali, że udadzą się do zaświatów. Kapsułka była ukryta a jej biżuterii, po uwolnienie zapakowanego stroju zaczęła wskakiwać w tradycyjny strój jej rasy.
W międzyczasie słuchała przez uchylone drzwi tego, co mówił Kuro. Dawno już nie ćwiczył, to podobnie jak ona. Nadal troszczył się o April, co jest dość zrozumiałe.
-Sygnatura jej ki uległa zmianie, czuję to bez problemów.- wtrąciła w trakcie słuchania. –Nie krzywdzi innych, ale ma w sobie zdeprawowany obcy element, który z czasem może pobudzić resztę jej natury do złości i zła. Daichi musiał posiadać coś demonicznego pochodzenia i udało mu się to wstrzyknąć April. Na takie przypadłości trzeba czegoś równie magicznego. To jak chemia.- nie mogła mieć pewności co tak naprawdę czuje do niego April. Jak to nie jego dziecko? Co się właściwie stało z tym dzieckiem? Wieczne problemy z tymi śmiertelnikami… No trudno, znów posprząta po nich syf i zniknie zapomniana. Była już gotowa i mogła wrócić do pokoju.
-Nie odpowiesz sobie na twoje pytania dopóki nie znajdziemy lekarstwa Kuro. Gdy już będzie po wszystkim, zapytasz ją sam o co naprawdę chodziło.- podeszła blisko niego i chwyciła za ramię. –Gotowy do drogi? Lecimy w zaświaty.- przyciągnęła do siebie Neko i we trójkę zniknęli z planety.

ZT--> Planeta Dai Kaio