Cryonetta Vvien

Cryonetta pośrodku z towarzyszami broni.

Cryonetta jest obojnaczą istotą humanoidalną o dominujących cechach żeńskich z rasy changelingów. Prezentuje się wyjątkowo niskim wzroście stu trzydziestu dwóch centymetrów i masie nieprzekraczającej czterdziestu dwóch kilogramów. Sylwetka wyróżnia się odrobinę mniejszą masą mięśniową, a swym kształtem przypomina literę A. Dominującymi kolorami jej ciała jest ciemna magenta, biały oraz w niewielkim stopniu fioletowy. Rysy twarzy są wyraziste w formie diamentu, zaś cera okryta jest mlecznobiałą powłoką. Na głowie w kącie rozwartym wyrastają jej długie czarne rogi przypominającym swym kształtem z perspektywy ziemianina, ośle uszy, bądź sztywno związane kucyki. Cechą niespotykaną względem innych członków jej rasy jest to, że na przestrzeni ostatnich sześćdziesięciu czterech lat zmutowała i wykształciła proste włosy koloru fioletowego, ściśle przylegające do powierzchni czaszki i zatrzaśnięte przez kościane wyrostki na skroniach. Włosy nie przypominają tych ziemskich, są sztywne, znacznie bardziej cienkie, liczne i wyjątkowo szorstkie w dotyku, Spogląda na świat Rubinowymi oczami z wielkim zdystansowaniem i naturalnie nieskalanym spokojem. Pionowo, na poziomie zewnętrznej strony oczu od żuchwy do kącików ust rozciągają się ciemnomagentowe płaty skórne, wyróżniające się od mlecznej cery. Biała tkanka przypominająca tą kostną, rozciąga się do tyłu na poziomie szyi tworząc na tylnej części otwartą przestrzeń dla włosów w kształcie wielkiego U.

Ciało dominuje w płaty skórne pokryte kolorem ciemnej magenty, a w dotyku owe płaty są wyjątkowo gładkie i śliskie. Biała pokrywa tkankowa obejmuje jedynie dolną część ciała od pasa w dół oraz ręce od łokci po dłonie nie obejmując jej trzech palców, lecz nadal obejmując kciuk. Na klatce piersiowej znajdują się wzniesienia o nieznacznej miseczce C, które swym wyglądem, przypominają biusty ziemianek. Bliżej nieokreślone jest, czy posiada aparaty sutkowe do karmienia, ale wiadomo, że prawdopodobnie kryją się między elastycznymi fałdami skórnymi. Stąpa po ziemi na czterech palcach pokrytych całkowicie białą, skostniałą warstwą, wykluczając miejsc na stawy. Jej pięta jest znacznie bardziej wydłużona i swym kształtem przypomina niski, stosunkowo twardy obcas stąd wszystkie cztery palce są usytuowane z przodu. Ostatnią, choć nie tak wyróżniającą cechą jest posiadanie ogona, który swym kształtem jest przy początku wzrostu o obwodzie około trzydziestu pięciu centymetrów, zwężając się do około osiemnastu centymetrów, zwieńczony charakterystyczną, podwójną, fioletową bulwą. Pierwsza z bulw jest kulista i wyjątkowo twarda w tkance, o obwodzie trzydziestu jeden centymetrów, zaś druga bulwa będąca zwieńczeniem ogona, ma dłuższy kulisto-stożkowy kształt. jest miękka i delikatna w dotyku, a jej obwód mierzy się między dwudziestoma siedmioma centymetrami, a kończąc na szesnastu centymetrach. Całościowo długość ogona to dwa metry i dwadzieścia czterech centymetrów. Co czyni ją prawdopodobnie rekordzistką w długości ogona występującego u changelingów.

Cryonetta świadoma swojej mocy jest prawdopodobnie najdelikatniejszą formą tego, z czym na co dzień szczycą się z charakteru wielcy Changelingowie. Od lat próbuje doskonalić chłodną kalkulacje i tajniki siania strachu bez konieczności podniesienia nawet najmniejszego z palców. Do wszystkich spraw podchodzi z dystansem i spokojem, stąd nie przepada za regularnym demonstrowaniem swojej siły, jeśli to nie jest konieczne. Gdy konieczność nastąpi, znaczy, że wszystkie opcje wygasły z puli wyborów i bez większego wahania uśmierci cel. Nie musi niczego udowadniać bowiem w jej zamyśle, changelingowie są najpotężniejszą rasą tegoż uniwersum. Ma wielkie ambicje, ale w rzeczywistości zadowoliłaby się nawet rządami jednej planety, bo na cóż rządzić wszystkimi, jeśli długo się tym nie nacieszysz. Ma tendencje do obserwacji i intrygują ją wszelkie silne byty w tym byty silniejsze od niej. oczywiście, jeśli takowe istnieją.

Cryonetta urodziła się na jednym z frachtowców kosmicznych floty przewożącej grupę niewolników. Spędzała czas pośród istot niezliczonych ras, o których losie decydowali wyższą rangą. Matka zajmująca się strefą gospodarowania zasobami żywymi większość czasu spędzała za biurkiem nie mając możliwości zrezygnowania ze służby i powrócenia z małą córeczką do kolonii na Namek. Młoda jaszczurka nie mając zajęcia często krążyła po statku obserwując ich monotonny tok życia. Widziała w żołnierzach pragnienie walki, a w niewolnikach pragnienie wolności, lecz jednostki tejże floty nie zaznały najciekawszych wydarzeń konfliktów. Przylatywali na planety doprowadzone do porządku przez ciężkie siły militarne, ładowali niewolników i przenosili je w konkretne sektory będące pod kontrolą changelingów.  Ojca nigdy nie poznała, ale owy nieznany zalążek historii nie interesował ją tak bardzo, jak obserwowanie nowo pojmanych więźniów. Już od dwunastego roku życia zaczęła się pasjonować różnorodnością gatunkową w planach galaktycznych. Dziedzinie nauki, którą jej matka zajmowała się w swojej papierkowej robocie, lecz nie oddawała temu tak wielkiej pasji, jak młoda Cryonetta. W końcu było powszechnie wiadome na statku, że jaszczurka regularnie kontaktuje się z pojmanymi rasami i nawet dla strażników było normą jej częsta obecność. Robiła podziały, zarządzała szeregami ras z niższego pułapu i kategoryzowała ich według zdolności oraz predyspozycji. Szczególnie fascynowały ją silne osobniki, które jak wiadomo miały możliwość znalezienia lepszego żywota w służbie wojskowej. Minęło kolejnych dwanaście lat i flota wpadła pod ostrzał bliżej nieokreślonego ruchu oporu. W efekcie wiele istnień znanych jej z codziennego życia zostało zgładzonych w tym jej własna Matka. Osierocona, ale już zdolna do samodzielnej egzystencji. Dostrzeżono w niej analityczną obserwacje i zamiłowanie do dysponowania zasobami niewolniczymi. Tak też otrzymała stanowisko matki i pod jej piórem decydowano o przeznaczeniu więźniów w tejże flocie. Ci silni trafiali do wojska, ci z zmysłem technologicznym stawali się umysłową siłą napędową dla rozwoju technologicznego, a ci słabi...byli likwidowani jeszcze przed wejściem na pokład statku; za pociągnięciem jednej, elektrycznej wiązki pisanej. Niewolnicy, niczym robaki toczące się za rzędem spolaryzowanych krat, czekając na dokument decydujący o ich losie okrzyknęli ją Vvien, to według jakiegoś starego galaktycznego narzecza miało oznaczać "Zapisująca los żywych". To już dziewięćdziesiąt oraz osiem lat służby na tym stanowisku pracy. Zaczęła rozumieć dawną postawę matki. Pasja wymiera i staje się monotonią, gdy wszystko w danym aspekcie stanie otworem i nie będzie co odkrywać. To właśnie w wieku stu dwudziestu dwóch lat, doszły jej słuchy, iż konflikty rozgorzały na tak szeroką, ekspansywną skalę, że każdy żołnierz się liczył. Opuściła swoje stanowisko i zapisała się do wojska...bo zaczęły w niej się rodzić nowe, znacznie większe ambicje.