Kwatera Riki i Kaede

Tabletka przestawała działać, ale póki co czuła tylko mocne skurcze brzucha… Z zaciśniętymi zębami dała odprowadzić się do kwatery, gdzie wraz z przyszywaną siostrą mogły nabrać sił przed kolejnymi fazami treningu.
Tuż po zamknięciu się drzwi, wróciła do własnej postaci. Z ulgą spostrzegła, że jej różowa skóra jest nienaruszona, podleciała radośnie na swoje kojo i zajęła się rozmasowywaniem stópek…
-Nie mam pojęcia jak możecie tyle chodzić…- pogrymasiła w dość dziecinny i rozkapryszony sposób, ale nawet teraz słychać było, że jest w pełni sobą, tą dobrotliwą i kochającą jak promyk słońca. Z pewnością na końcu tęczy to ona czesze różowe jednorożce… -Nie wiem czy to ma sens, ale dziękuję za twoje zaangażowanie…- nie była pewna jak powinny dalej postąpić, ale siedzenie w miejscu, to nie jej styl. Rozmyślała, analizując w głowie poznane osoby i szukając potencjalnych sojuszników w celu powstrzymania tyrana rządzącego tą planetą. –Nie nadają się. Musimy poznać kogoś, kto ma szerokie kontakty w…- zawiesiła się w połowie wypowiedzi. Oświeciło ją, że mogą być na podsłuchu, skoro nawet Kurokara nie mówił na głos w swoim domu tego co myślał. –W stołówce. Te jedzenie jest jak marna pasza…- dokończyła aby zmylić potencjalnych słuchaczy.
-Jaki jest plan? Czemu zapisałyśmy się do akademii? Kiedy zostaniemy docenione?- zasypała niewinną halfkę pytaniami, ale jej ton rozbrzmiewał w umyśle przyjaciółki tak spokojnie, że nie mogła czuć się atakowana. –Potrzebujemy kogoś, kto ma kontakty z opozycją, pewnie znajdziemy takiego osobnika w więzieniu. Vegeta pewnie jakieś ma. W zaświatach sporządzamy kartoteki mówiące kto, za co trafia do piekła, pewnie tutaj jest podobnie. Możemy teleportować stamtąd kogoś, kto zapozna nas ze zorganizowanym ruchem oporu.- dała trochę czasu na przeanalizowanie nowego planu. Wbrew pozorom wcale nie taki trudny do realizacji, to tylko dwie teleportacje i stłuczenie kilku gostków.
–Robimy tak?- Mimo wszystko nie należała do osoby narzucającej swoje zdanie, bardziej do przewodnika i odkrywcy ukrytych ludzkich pragnień… To nawet podpowiada jej opracowanie nowego treningu dla podopiecznych…

Weszły do swojej kwatery, na szczęście były dwa łóżka. Wielki osiłek je tam zaprowadził, od razu położyła się na swoje zakładając ręce za głowę. Wiedziała jedno, aby nic nie mówić na głos, ściany mają uszy, tutaj na pewno wszystko dokładnie słychać.

- Nie ma sprawy, od zawsze chciałam przystąpić do tej akademii – palnęła głupią gadkę, gdyby ktokolwiek ich podsłuchiwał. Te kwatery kojarzyły jej się z jednym. Raz była w takiej razem z Rei’em i wtedy ogolili mu ogon. Wspominając to uśmiechnęła się, potem trafiła do tej dziwnej planety, gdzie walczyła o swoje przetrwanie. – Tak, stołówkę mogliby zmienić. Nie wiem, kto to gotuje, ale nie ma żadnych kompetencji w związku z tym.

- Nie możemy głośno rozmawiać, po co, bo tutaj są na pewno ludzie przeciwko królowi, jak ten w czerwonej pelerynie na przykład, trzeba ich poszukać, bo na pewno się ukrywają. Tutaj nigdy nie zostajesz docenionym, ciągle tylko praca i praca. Myślę, że to dobry pomysł, ale najpierw sprawdziłabym te fiolki, chciałabym wiedzieć, co się w nich ukrywa. Wiem, że to straszne i pomyślisz, że jestem okropna, ale musimy wepchnąć je komuś do ust i zobaczyć, co się stanie, wątpię, aby to kogokolwiek zabiło, obawiam się gorszego, że to otumania, że człowiek nawet nie jest świadomy co robi, a potem lecimy do kartoteki, a raczej do archiwum, tylko jest jeden problem, nie wiem gdzie to może być! O ile wiem, gdzie znajduje się wiezienie, do tej wcześniejszej części nie wiem jak się dostać, będziemy musiały coś pokombinować, ale mam plan, nie myśl, że jestem okropna!

Przekazała to w myślach wstając powoli. Zaczęła się rozglądać, wiedziała, że będzie musiała wlać to serum do kogoś siłą, no trudno. Robi to w imieniu wyższym, a tak dowie się, gdzie może być to całe archiwum, ale kogo znaleźć na ofiarę. Najlepiej strażnika, tylko trzeba go tu jakoś przywołać. Usiadła znowu na łóżku myśląc, a po chwili zaczęła wrzeszczeć na cały pokój, tupać nogami, skakać po pryczy. W oczach Kaede musiało wyglądać to co najmniej dziwnie, ale już po chwili ktoś wtargnął do pokoju bez pukania z pytaniem co tu się dzieje. Bez zastanowienia uderzyła go mocno w brzuch, tak, że biedny się tylko zgiął. Wzięła pierwszą fiolkę i wlała pomarańczowy płyn do ust. Musiało wyglądać to dosyć drastycznie, ale nie miała innego wyboru. Dobra, a teraz sprawdzimy jak to działa.


Occ: Czekam na odpis Kuro, nie chciałam zbytnio buszować i burzyć czegokolwiek(dlatego tylko porwałam strażnika i nalałam mu płynu), więc oczekuje jakiejś reakcji.

To było dziwne, nie wiedziała sama, czy dobrze postąpiła, ale nie było możliwości już odwrotu. Zresztą Kaede obiecała, że jak coś złego się stanie, to ona ich teleportuje gdzieś. Co nie zmienia faktu, że zachowanie strażnika tuż po zażyciu serum było dziwne. Już chciał ją uderzyć, na co sobie oczywiście by nie pozwoliła, ale zamarł bez ruchu. Nie odzywał się, nie mówił. Na nic było trącenie go, popychanie mówienie do niego.


- Człowieku! Słyszysz mnie? – zapytała, ale nie dostała odpowiedzi.
– Kaede, nie wiem czy dobrze zrobiłam. Chciałam tylko sprawdzić, co to jest, może doprowadziłby nas do archiwum.
Wyszeptała w stronę przyjaciółki z poczuciem winy. Po prostu była ciekawa, do czego służył ten płyn, ale jednego była pewna, nie był on bezpieczny i na pewno wykorzystywany w jakiś nieładny sposób. A co jeśli on słucha ich rozkazów? Dlatego nic nie robił, tylko bezczynnie stał!?


- Kaede, wiem co mu może być! – ale w tym momencie mężczyzna ruszył przed siebie jak torpeda, nie dało się go powstrzymać. Czarnowłosa długo nie chciała czekać, ona była prawie tego pewna. Natychmiast przekazała w myślach bogince swoje podejrzenia.
– Chodź! On chyba zaprowadzi nas do archiwum, on chyba robi dokładnie to, co my chcemy! Vegeta chce to wykorzystać na durnych małpach, żeby robili coś mechanicznie, nawet nie myśląc. Jestem praktycznie pewna, że to jest to!


zt x2 NPC prowadź i Kaede pisz w tamtym temacie pierwsza. Wybaczcie, że tak krótko i nijak...