Sparing Razera i Kuro

Chłopak ucieszył się tą małą pochwałą. Stojąc za plecami Mistica obserwował z zainteresowaniem ślady na trawie, wydeptane po unikach. Wyglądało, że niby wszystko jest proste ale do tego jeszcze kontrola oddechu. Sprawa komplikowała się coraz bardziej. Panowanie nad ciałem zapewne wymaga długich treningów i sporej samokontroli, a on sam ma jeszcze nie dość dobrze wyrobione automatyczne zachowania ciała. Jednak czas by powrócić do walki.
Niedobrze, Kuro dowiedział się, że Razer jest też od niego szybszy. Pojedynek wyglądał na trudny. W sumie nie interesowała go wygrana, bo głownie chodziło tu o poznanie umiejętności bruneta , a dla Kuro nauka koncentracji i praca nad wyczuwaniem Ki. Mimo to, jakby udało mu się wygrać to byłoby fajnie ale stało przed nim bardzo trudne zadanie.
Ociągał się z powrotem na miejsce i założeniem opaski. Kombinował nad strategią. Mógłby wejść w stan SSJ posprzątać od razu ale przecież nie o to chodziło. To by było zdecydowanie nie fair, chodziło głownie o ćwiczenie. Poza tym nie wiedział, co mogło by się stać. Ledwo poznana umiejętność mogłaby się szybko obrócić na jego niekorzyść jak nie wiedział, w jaki sposób ją kontrolować.
Założył opaskę na oczy i wiązał ją z tyłu. Chciał sobie kupić trochę czasu na ponowną koncentrację. Przez chwilę stał w milczeniu. Skłonił się w geście szacunku przed walką i ponownie wyprostował. Nie przyjął żadnej pozycji do ataku, czym chciał zmylić nieco przeciwnika, tym bardziej, że to saiyan miał zacząć pojedynek.
Wpadł na pewien pomysł, skoro ogoniasty nie umie wyczuć Ki to Kuro postanowił zdobyć nieco przewagi na początku i wykorzystać to, że w pamięci ma jeszcze obraz terenu wokół Razera i nie jest skoncentrowany na Maksa i nic go jeszcze nie rozprasza. Taktyka ryzykowna, bo wymaga skupienia i kontroli nie tylko nad otoczeniem ale i nad własnym ciałem.
Wokół Kuro zaświeciła biała aura. Zdecydował się na ten ruch, żeby podbić swoją siłę, a mógł sobie pozwolić na utratę Ki przy tej przemianie i przy takim zapasie. W ułamku sekundy ruszył na bruneta. W połowie drogi nagle zrobiło się trzech jednakowych Saiyan biegnących obok siebie. Tylko środkowy był prawdziwy ale tego bioandroid nie był w stanie stwierdzić. Gdy tylko trzech czarnowłosych dobiegło jeden z nich wymierzył mu cios w klatkę piersiową, a sekundę później wokół Razera z każdej strony była jedna postać Kuro. Chłopak postanowił od razu pójść na całość.

Tym razem cztery postacie Kuro otaczały szatyna. Zadał cios i w ostatniej chwili uniknął ataku, brakowało minimetrów. Na szczęście dla saiyana, oponent się nie przemieszczał, stał w miejscu. Ułatwiło mu to działanie i atakowanie. Mógł zadać cios w plecy ale jakoś nie potrafił się co do tego przekonać. Mógł też z pól obrotu zadać cios w szyje ale co do tego też nie był pewien. Z prawej z lewej? Pewnie szatyn będzie się tego spodziewał, skoro już wymierzył cios w swoje lewo. Kuro postanowił zaatakować po raz drugi od frontu i wymierzył cios pięścią w brzuch. Mało finezyjne ale pozwoli przytrzymać przeciwnika w miejscu na jeszcze chwilę. Tym bardziej, że wiedział, że sam długo tak nie pociągnie.

Został mu ostatni cios do zadania, dłużej już nie da rady utrzymać tej techniki. Zdziwił się trochę, że Raz po prostu nie wzbił się w powietrze i nie uciekł. Kuro znalazł jeszcze kilak wad swojego ataku ale widać przeciwnik ich nie dostrzegł, skoro ich nie zauważył. Już miał zadać kolejny cios z prawej, gdy poczuł szarpnięcie za ogon. Natychmiast opadł z sił, czuł jak jego ciała leci do tyłu. Nie wiedział w jaki sposób to się stało, nikogo za sobą nie wyczuł. Chłopak rozłożył się jak długi na trawie. Zastanawiał się, jak mogło do tego dojść. Hikaru siedzi tam gdzie siedział, choć to z pewnością musiał być on. Zbyt uwierzył w swoja technikę i że zyskuje przewagę nad przeciwnikiem. Saiyan odzyskał siły i zaczął się powoli podnosić.

Zdążył tylko wyczuć zbliżającego się szatyna, odwrócił głowę w jego kierunku ale nie zdążył zareagować. Skurczybyk faktycznie jest szybki. Natychmiast odczuł ciosy w brzuch i w kręgosłup. Padł na kolana i jednoręką trzymał się za żołądek a drugą zasłaniał usta, żeby nie zwymiotować śniadania. Cios był silny. Jego ciało nawykło do takich obić od dzieciństwa, zresztą strażnicy więzienni potraktowali go znacznie gorzej. Mimo to wyraźnie odczuł skutki swojego błędu. Zdekoncentrował się i zapłacił za to. Gdy uspokoił żołądek wstał zwracając głowę stronę szatyna. Wziął kilka wdechów.

- Szybki jesteś nie ma co. Ale ja nie muszę za Tobą ganiać, żeby Cię trafić.

Obrał inna taktykę. W obu jego dłoniach pojawiły się kule energii. Wziął rozbieg w stronę Razera ale w połowie drogi wyskoczył w powietrze i leciał po skosie nieco w górę i na oponenta, by zepchnąć go w tył. Technika, która chciał zastosować była dość niszcząca jeśli wymknie się spod kontroli. Dzięki zmysłom musiał kontrolować ruch ciała Razera aby dobrze nakierować i trafić pociskami. Słyszał jak trawa szeleści pod jego stopami. Kuro przez całą walkę starał się zachowywać cicho. Dodatkowo, gdy krążył naokoło bioandroida jego nos podpowiedział mu coś jeszcze. Jego oponent pachniał bazylią po zjedzonym posiłku. Kuro niespecjalnie się najadł, a głodny Saiyan jest bardziej wyczulony na zapachy. Kuro zaczął strzelać serią pocisków Ki w ogoniastego. Od samego początku pojedynku stawiał sobie sporo wymagania.

Kuro czuł jak Raz z ogromną prędkością zbliża się do niego, przygotował się na kontratak. Tak się jednak nie stało. Przeciwnik wykonał efektywne salto. Kuro odczuwał zmianę położenia ciała, jak i czuł ruch powietrza towarzyszący przemieszaniu się szatyna. Powiódł głowę za nim ale reszta ciała była zbyt wolna. Chłopak zarobił kolejny dotkliwy cios w plecy. Dotkliwy tym bardziej, że po zeszłodniowym treningu miał siniak na siniaku.
Natychmiast poleciał w dół ale zdążył wyhamować lot tuż przed ziemią.

- Mama nie uczyła, że w plecy atakują tylko tchórze?

Zaczął się wyzłośliwiać jak to miewał w zwyczaju. Lekko zdenerwowała go postawa Razer. Ciosy w plecy, nie ukłonił się nawet przed walką w geście szacunku, a Kuro uczynił to dwukrotnie. Wiadomo, że w walce na śmierć i życie nikt nie będzie się bawił w subtelności ale w spraringu to co innego. W Saiyaninie burzyła się krew, w końcu otrzymał żołnierskie wychowanie. Po za tym, to on zawsze musiał pierwszy kombinować w ataku. Szatyn tylko odpowiadał na jego ciosy tura za turą, nie wywiązała się miedzy nimi bardziej regularna walka.
Rozmasowywał sobie dłonią plecy i spokojnie podleciał w górę stając ze 2 metry od oponenta.

- W szybkości Ci nie dorównam, przynajmniej na razie …. Ale robisz tyle hałasu, co zastęp harcereczek. Wiem, że mam dwukrotnie większy zapas Ki od Ciebie, a dzięki temu mogę wykorzystać kilka technik, które skutecznie pomogą mi uniknąć twoich ciosów.

Kuro zamachnął się lewą ręką i nagle wyzwolił się silny wiatr odpychający w tym bio-androida. Kuro pomknął natychmiast i nim ten zdąży się otrząsnął zadał prawą pięścią cios szczękę. Przelatując zza niego klepnął go lekko w plecy bez zadawania bolesnego ciosu, pokazując, że też tak potrafi ale tak się nie zachowa. Za to złapał, go za ogon, zakręcił w powietrzu i rzucił w stronę ogniska, pokazując tym samym, że panuje także nad polem walki. Sam pozostał w powietrzu, swoją kitę przezornie owinął w pasie. Normalnie poleciałby za spadającym ale teraz musiał bardziej się skoncentrować i czuć dokładniejsze ruchy. Ten numer drugi raz nie przejdzie. Już przygotowywał się do odparcia kolejnego ataku pilnie śledząc, czując i nasłuchując ruchów Razera.

Kiaiho defensywne + Atak potężny

Rozważał słowa Razera. Czego to mógł nie zauważyć. Na pewno stać go na silniejsze ciosy, a mimo to tego nie robi. Na drugą odpowiedź szatyna Kuro tylko się uśmiechnął.

- Za kogo Ty mnie masz? Nie bazuję na słabościach przeciwnika.

W sumie nie przyszło mu to nawet do głowy, po prostu chciał nim rzucić o glebę, a ogon był najbliżej ręki. Na swoje szczęście Kuro był przygotowany na natychmiastowy odwet. Skulił się nieco i czekał. Zmobilizował się do maksimum i blokował pięści przeciwnika. Był skulony, dzięki czemu szybciej był wstanie odpowiadać na ataki. Czuł ruch powietrza, zapach Bazyli, pozostały na rękach po śniadaniu, widział wyraźnie jego ruchy
Buty z ochraniaczami do kolan dawały ochronię od ciosów, pożałował, że nie założył zbroi.

- Myślisz, że bawisz się ze mną jak kot z myszką? Szczęśliwyś boś głupiś.

Chciał zdekoncentrować i zdenerwować przeciwnika, uwielbiał to robić, uwielbiał się wyzłośliwiać. Zablokował obie pięści dając na to całą swoją siłę aby przytrzymać je na chwile. Następnie obiema stopami wymierzył cios w klatkę piersiową bio-androida.

Wreszcie wywiązała się zacięta walka miedzy nimi. Jednak przeciwnik był zdecydowanie za szybki jak na możliwości Kuro. Cały czas czuł jego Ki, gorzej było gdy szybciej zadawał ciosy, obraz stawał się wtedy bardziej zamazany. ściągnął rękawice, a więc po części się zorientował ale to nic. Szybkość przeciwnika miała jedną zasadniczą wadę, miał przyspieszony oddech. Zaraz po pozbyciu się rękawic nastąpił atak, Kuro był w stanie przed ciosem ratować się tylko w jeden sposób. Udało się, cios został wymierzony w widmowego przeciwnika. Saiyajin pojawił się za plecami i wymierzył inny atak. Obie pieści skierował z obu stron głowy na uszy bio-androida, jeśli dobrze trafi, powinien go pozbawić słuchu na około minutę. Dałoby mu to czas na złapanie oddechu, nie zamierzał zaatakować przeciwnika w tym stanie.

Na sugestię Razera tylko się uśmiechnął, ten i tak nie usłyszałby odpowiedzi. Swoją drogą nie przypuszczał, że cios mu się uda. Sam go wymyślił, czytając swoje książki o budowie organizmów. Co prawda książki odnosiły się głownie do Saiyan ale szatyn w zasadzie był po części Saiyanem. Miał agresywne ciosy, które Kuro sekundę później odczuł na swojej skórze. Popełnił błąd odpuszczając gardę i przeciwnik natychmiast to wykorzystał. Kuro nie lubił bazować na słabościach innych i odpuścił zbyt mocno po swoim ataku. Być może jeszcze był zbyt naiwny i łatwowierny, a także wychowano go w byt wielkim szacunku dla sztuki walki jako takiej, szacunku dla przeciwnika i zasad fair play.
Po trzecim uderzeniu jęknął głośno z bólu ale walczył do końca. Jednoręką odruchowo złapał się za żołądek ale drugą dłoń oparł o ziemię. Dzięki temu był w stanie nieco zamortyzować upadek. Miał tylko jedną szansę na odwet za cios. Wierzgnął nogami, trafiając ogoniastego w podbródek, a może nos. Dokładnie nie widział w jaką część twarzy trafił. Gdy upadł na ziemię skupił się na kolanach i pod wpływem ciosów jego żołądek opróżni się z zawartości pysznego śniadania.

Nie zdążył nawet złapać oddechu, gdy otrzymał kolejną serię ciosów w newralgiczne punkty ciała. Kuro zastanawiał się, czy taki powinien być, bezwzględny. Na pewno brakowało mu większej zawziętości. Jedno było pewne, był zbyt miękki. Mimo to nie na darmo jest nieodrodnym członkiem rasy wojowników kosmosu i pozbierał się po ciosach. Dało mu to czas na obmyślenie kolejnego ataku.

- Nie będę się już z tym dłużej bujał, koniec rozgrzewki!

Chłopak puścił się biegiem, a w jego dłoni pojawiły Sekule energii. Zaczął nimi rzucać w Razera. Szybko zmienił tor biegu i biegł po okręgu, naokoło przeciwnika celując w niego z każdej strony. Coraz lepiej panował nad wyczuwaniem Ki, a co za tym idzie też lepiej potrafił kierować pociskami. Później będzie się martwił brakiem Ki do ataków.
Tą techniką zbił nieco kurzu dookoła. Miał chwilę żeby złapać oddech. Jego zmysły pracujące na pełnych obrotach wyczuły coś jeszcze. Niedaleko mała Ki, znał ją. Poznał ją dziś rano. Poznał jej właścicielkę, wampira który wgryzł mu się w ogon. Była sama, a gdzie ta złotooka? Co się mogło stać?

- Tsu? Co, ona tutaj robi?

Wymsknęło mu się na głos, jednocześnie zwrócił głowę w stronę wodospadu. Gdyby nie sparring, rzuciłby się biegiem do niej, żeby dowiedzieć się co się stało.

40 x ki-blast

OCC:
- dla mnie - 170 dmg
- 80 KI na BA oraz - 784 KI za ki-blasty = - 864
- Erik - 560 dmg za 40 blastów