Kwatera Kisy

Mała klitka, niczym nie różniąca się od pozostałych kwater. Tutaj należy się wyspać, wykąpać i ewentualnie podgrzać sobie wodę. Schowek pod schodami ma więcej miejsca.

Saiyanka weszła do swojej marnej kwatery, jakby ktoś ją gonił. Nie pozwoliła się nawet dobrze drzwiom otworzyć, a już nim trzaskała z drugiej strony. Stanęła na środku pomieszczenia i wzięła w płuca głęboki wdech, wydech, wdech, wydech. Teraz pewnie dostanie się jej jeszcze gorsza kara niż kiedykolwiek miał w myślach jej dać. Trudno, nie będzie się przed nikim błaźnić, już woli dostawać karę za karą, dla niej to obojętne.
Położyła się na łóżku, na brzuchu, a twarz schowała w poduszkę. Ogon leniwie zaczął się wić z prawej na lewą, bardzo leniwie, aż w końcu uspokoił się wraz z właścicielką, która postanowiła, że utnie sobie drzemkę. Ta cała zabawa w naukę telepatii była bardzo wykańczająca dla ciała, ale również dla umysłu. Jedyne co teraz potrzebowała, to spokoju, chwili odpoczynku i samotności, a potem może wrócić do Raziel'a i zabrać się za tą całą misję, o ile trener Red po jej akcji nie stwierdził, że miesiąc sobie Kisa posiedzi, ale w karcerze, czy w innej klitce, z dala od jakichkolwiek ludzi, by ich nie niszczyć swoją obecnością.
Kisa to trudne dziecię, ciekawe jak długo jeszcze jej się pożyje.

OOC
Jestem chora, nie mam siły. ,_,

Pojawił się w pokoju młodej sayanki jak się okazało dokładnie przed Kisą. Stanął przed dziewczyną jakieś trzy metry od i odruchowo mierząc wzrokiem. Zmieniła się bez wątpienia.
- Cześć Kiso. Widzę, wyrosłaś. Muszą was nieźle karmić w tej akademii.. Dużo białka pewnie, co ? Uśmiechnął się pokazując białe zęby, z lekką nutką sarkazmu. Chwilę tak stał z rękami w kieszeniach spodni, po czym znów przemówił. Spojrzał na kogoś siedzącego przy łóżku młodej. No proszę. Cześć trenerze, kope lat. . Zabieram ją na jakiś czas na Ziemię także nie przejmuj się nią. Mam pewną sprawę do załatwienia, a ona mi jest potrzebna.  Patrzył to na dziewczynę, to na trenera, zerkając przy okazji na pokój. Właściwie przypominała mu się klitka, w której mieszkał na pustyni Vegańskiej ponad trzy wieki temu. Na osiedlu dla połówek... czy też brudnokrwistych jak lubiono wtedy ich nazywać.

Pamiętał, że to osiedle miało kilkanaście kilometrów kwadratowych, a budynki luźno rozrzucony na tym terenie. Większość z nich była pusta. Czasami od lat. Czasami tylko na chwilę bo ktoś akurat znajdował się na misji. Pamiętał też okres, w którym to wszystko poszło z dymem. A przynajmniej kilka najbliższych budynków, gdy wraz z inną połówką postanowił uciec na planetę, na której się urodził. Na Ziemię. Planetę, na której żyło kilka miliardów ludzi-rasy bardzo słabej i właściwie jedyną ich cechą, która utrzymała ich przy życiu to popęd płciowy i upartość... oni byli jak karaluchy i trudno ich wybić   nie niszcząc całej Ziemi. No, ale nic. Czym szybciej załatwi sprawę tym lepiej. Najwyższa pora potrenować trochę. Podszedł do leżącej i położył dłoń na jej głowie, a dwoma palcami drugiej przyłożył do czoła i odnalazł aurę demona Reda.
- Nie wstawaj proszę, znam drogę. Powiedział do siedzącego trenera po czym lekko się uśmiechnął.  Po tej chwili zniknął z pokoju wraz z młodą sayanką.


OCC ZT Ziemia, podwórko Reda. Pisz pierwsza u Redzi.