Pub "Pełnia Księżyca"

First topic message reminder :

Najgorsze, ale jednocześnie posiadające najwięcej uroku miejsce na Vegecie. Jedyny pub w galaktyce, w którym burdy muszą być z góry umawiane i opłacane, a podczas nich wystawiane są specjalne butelki do tłuczenia.

Jakże łatwo jest oceniać kogoś z góry, nie znając go, nie znając jego przeszłości prawda?
Czy niebiosa, to się jeszcze okaże. Chociaż podobno, mówi się, że czasami czyjeś drogi nie bez przyczyny się ze sobą krzyżują.
Jednak, Rotę czy Altadora mało obchodziła lista rzeczy, która mogła zirytować Czerwonego Trenera. To był jego problem, nie ich. Tak samo jak przegrana w Mahjonga z Zickiem. To jego wina, tylko i wyłącznie, że nie był uważny podczas gry, że nie myślał w taki sposób, jak powinien.
Nie wiedział, czemu Rota płakała, nie miał prawa tego wiedzieć, bo i skąd? Nie czytał jej w głowie, ani w myślach, tak samo szło w drugą stronę.
Altador wiedział, że Czerwony słuchał ich rozmowy, dlatego, kiedy się ujawnił tylko pokiwał głową na boki. Był bardzo zawiedziony postawą mężczyzny. Liczył, że ten podejdzie do tego znacznie inaczej, a nie wywyższy się tak, jakby pozjadał wszystkie rozumy. Altador wysłuchał tego monologu, a potem skupił się na Czerwonym Trenerze, zamykając przy tym powieki. Rota nie mogła tego słyszeć, bo spała.
-”Tylko słabeusz uznaje tudzież uważa, że okazywanie uczuć jest brakiem szacunku wobec samego siebie. Uczucia to część naszej osobowości, kreują nas, pozwalają nam być tym kim jesteśmy. To one sprawiają, że mamy swój punkt widzenia. Może i niektórzy uważają, że uczucia są ciężarem, ale to dzięki nim potrafimy wybraćdrogę, którą chcemy się kierować w życiu. Poza tym, trzeba nie lada odwagi, żeby przyznać się do swoich uczuć, a nie uciekać przed nimi.”-odparł nameczanin do saiyanina w jego myślach-”Szacunek to także opieka nad innymi, a ani ja, ani Rota tej opieki nie uzyskaliśmy od kogoś, kto nazywał siebie królem, władcą, imperatorem czy przywódcą wioski. Zatem, dlaczego mamy mieć szacunek do kogoś, kto powinien był nas chronić, a tego nie uczynił?”-Altador nadal mówił-”Skoro wie pan, o włamaniu, to wie także o dokumentach jakie pozostawiliśmy dla aktualnego władcy. Nie widzimy żadnych ruchów ze strony jego wysokości w tym kierunku. Przez to, co jest w tych dokumentach, Rota , nie tylko w sumie ona, straciła coś znacznie więcej niż tylko zdrowie, ale straciła samą siebie. Pan jednak tego nie zrozumie. Nie zrozumie, bo nie wyrwano panu serca, ani duszy. My, których skrzywdzono chcemy coś więcej niż pustych słów bez pokrycia.”-dodał nameczanin-”To nie pan zaznał samotności, to nie pan stracił coś cennego jak wspomnienia.”-dalej mówił w myślach saiyanina-”Pan posiada wspomnienia, wie kim jesteś. My tego nie posiadamy. Zupełnie tak, jakbyśmy byli książkami, z których ktoś wyrwał strony, na których zawarta została najważniejsza część historii. Ta, część której się już nie odzyska. Nie zdaje pan sobie sprawy, jak to jest budzić się codziennie pytając się samego siebie, czy to już jest ten dzień, kiedy sobie przypomnę, o tym kim naprawdę jestem. Tylko, że ten dzień nie przychodzi i w pewnym momencie pozostaje już tylko żyć tym, co jest teraz, tym co być może przyjdzie, a być może nie. Chociaż najlepiej jest żyć tak, jakby miało nie być jutra, bo kto wie, czy jutro nie obudzę się i znowu ktoś nie wyrwie kartek, których nie odzyskam i będę musiał spisywać swoją historię od nowa.”-Altador wziął głęboki wdech, a potem wydech.
On rzadko się odzywał, ale kiedy już to robił, mówił wprost, co leży mu na sercu, co myśli. Dzięki takiemu podejściu, też można było zyskać szacunek, bo jeśli się potrafiło powiedzieć wprost, bez owijania w bawełnę, to inni brali cię na poważnie. Skoro w takiej kwestii mówisz prawdę, nie ważna jaka jest, to w innych kwestiach też nie skłamiesz.
Altador zobaczył, że Rota zaczęła się wybudzać.
-Ominęło mnie coś?-zapytała kobieta, ziewając, a potem przeciągając się.
Nameczanin powiedział kobiecie, o tym co powiedział Czerwony oraz co powiedział jemu. Rota zacisnęła pięści, ale długo się nie denerwowała. Nie miało to sensu. Przyzwyczaili się bowiem, że ich nie rozumie nikt. Pokiwała tylko głową na boki. Spojrzała przez szybę, aby popatrzeć na Reda. Znowu pokiwała głową. Coś chciała powiedzieć, ale wtedy podszedł do nich Orion. Blizna przechodząca od czoła, aż po szczękę, która znajduje się po prawej stronie twarzy była dość widoczna w kilku miejscach. brak prawego oka, które zakryte zostało specjalną opaską z symbolem wyjącego wilka bardzo rzucała się w oczy, jednak nie bardziej niż mechaniczne lewe ramię, które zastępowało to stracone podczas zamachu.
Rota opowiedziała Orionowi o Redzie. Saiyanin spojrzał przez szybę na mężczyznę. Przyjrzał mu się uważnie. Nie bardzo mu się spodobał, zwłaszcza jak padło stwierdzenie o pieniądzach. Orion, jak i reszta towarzystwa nie potrzebowała pieniędzy w takim stopniu jak myślał ten tutaj. Za pieniądze nie odkupi się utraconego życia, wspomnień. To coś, czego pieniądze nie kupią.
Jeśli Red spojrzał w stronę, jak to nazwał dzieciaków, bez problemu mógł dostrzec to, w jakim stanie był Orion. Jak pokazywał na swoje mechaniczne ramię, a potem w nie popukał. Mimo, że się uśmiechał, podobnie jak Altador czy Rota, cała trójka była mimo wszystko smutna. To ich wyróżniało spośród wszystkich, ale też była między nimi więź, o której mało kto wiedział. Tego również, pieniądze nie kupią.
Orion nim cała trójka odeszła, porozmawiał chwilę z Rotą. Ta spojrzała na Reda, po czym zamyśliła się. Po chwili jednak potaknęła głową kilka razy. Saiyanin też skinął głową po czym wszedł do baru. Skierował swoje kroki w stronę miejsca, przy którym siedział Red. Zasalutował mu, a co ciekawe mimo posiadania stu lat na karku, dalej pamiętał jak to się robi.
-Słyszałem, od członka mojej rodziny o pańskiej propozycji finansowej. Doceniamy pana gest, ale podziękujemy.-Orion lekko się ukłonił, a jego basowy głos był nader przyjemny dla ucha-Jesteśmy szczęśliwi z tym, co mamy. Niczego nam więcej nie trzeba.-mężczyzna stał wyprostowany, patrzył uważnie na Reda-Jest jednak coś, co być może mógłby pan zrobić dla mojej Roty. Oczywiście, nic za darmo. Moja Rota będzie czekać na pana za dwie godziny, w parku, przy fontannie. Teraz jednak, udamy się na wspólny obiad, tak jak to zawsze o tej porze robimy. Życzę miłego popołudnia.-Orion ukłonił się nisko, zasalutował, po czym oddalił się nieznacznie.
Jednak odwrócił się i spojrzał na Reda.
-Mam jednak ogromną prośbę, moja rodzina nie jest na wysokim poziomie znajomości z panem, więc prosiłbym o należyty szacunek i zwracanie się do nich w należyty sposób. W taki, jak ja zwracam się teraz do pana.-Orion był bardzo spokojny, nawet kiedy wypowiadał te słowa jego ton mowy nie zmienił się-I następnym razem, proszę także spojrzeć na zachód Słońca i dostrzec, dlaczego jest ono podobne do życia, a wtedy zrozumie pan mnie oraz moją rodzinę i tych wszystkich, który nie mają takiego szczęścia, by być z nami w tych w miarę spokojnych chwilach.-Orion skinął głową, odwrócił się i wyszedł na dobre z baru.
Zabrał Altadora oraz Rotę tam, gdzie był ich dom, aby mogli, jak zawsze zjeść razem posiłek.
Nie na darmo Orion użył słowa rodzina, kiedy zwracał się do Reda. Miał też nadzieję, że Czerwony zrozumie, o czym mówił, w momencie wspomnienia o zachodzie Słońca. Jeśli facet był inteligenty to zrozumie ową zależność, jeśli nie...cóż...nie będzie zachodu, aby z nim rozmawiać czy nawet próbować cokolwiek zdziałać.

z.t-> park

Zaczynało się powoli zmierzchać i większość dorosłych Saiyan wychodziła na jakieś nocne zabawy. Ci, którzy byli na przepustce cieszyli się i hałasowali najbardziej, dzięki czemu łatwo można ich było odróżnić od członków wojowniczej rasy, którzy pracowali w innych dziedzinach. Pub, który wybrał Kuro na zjedzenie swojej kolacji może i był zwykłą mordownią, ale była to najlepsza mordownia w mieście i każdy, kto chciał się napić, rozluźnić, a może czasem ponapieprzać wpadał tam na jednego głębszego. Tak więc sala zaczęła się zapełniać, a w związku z tym zaczynało brakować miejsc. Bar już był oblegany od dawna, ale niektórzy woleli sobie usiąść i napić się w jakiś bardziej kulturalny sposób. Oczywiście wyżsi rangą czy też ważniejsi osobnicy już zapewnili sobie miejsca, ale kilka osób patrzyło na stół przy którym siedział Kuro. Był łakomym kąskiem.
- Hej ty! – powiedział jakiś Saiyanin podchodząc z dwoma kumplami do Kuro. Ten to miał dziś szczęście do takich zdarzeń. Musi sprawdzić czy Kira nie przykleiła mu do czoła jakiejś kartki informującej, że można do niego podbijać. – Skończyłeś? To wypierdalaj!
Rechot kumpli oraz aktualna neutralność Kuro spowodowana żuciem burgera chyba tylko podkręciły gościa, ale dość szybko mina mu zrzedła gdy wielka dłoń zacisnęła się na jego ramieniu z siłą imadła.
- Jakiś problem macie chłopcy z naszym kumplem? – powiedziała jakaś dziewczyna słodkim głosikiem, który Kuro od razy rozpoznał, a fioletowe włosy tylko go utwierdziły w przekonaniu, że jeszcze nie ogłuchł. Kiedy chłopcy się odwrócili to zobaczyli trzech olbrzymich Saiyan, którzy wyglądali jakby mogli ich zjeść, a potem popić piwem. Dwie znane już Kuro dziewczyny stały obok nich i uśmiechały się cynicznie.
- Słyszeliście co pani powiedziała? Macie z nim jakiś problem? Bo jeśli tak to macie z nami. A dziś naprawdę nie chcę mieć problemów. – powiedział Saiyanin z paskudną szramą na policzku, a jego kolega jeszcze mocniej podkręcił imadło.
- Nie. Najmniejszego. To my sobie pójdziemy. Przepraszamy za problem. – wyjąkał Saiyanin, który jeszcze kilka chwil temu strugał największego chojraka w tej knajpie. Po tych słowach szybko zniknęli, a piątka przybyłych Saiyan siadła przy stoliku Kuro. Dziwnym trafem chłopak znalazł się pomiędzy Negri i tym wielkim Saiyaninem ze szramą.
- Jesteś popularny. Poznajcie się. To Kuro. Kuro to Tori, Vlad. Groos. A ten przystojniak obok ciebie to Wrex. – mówiła Negri, a każdy kolejno kiwał głową. Poza Wrexem, który walnął Kuro w plecy na przywitanie i wyszczerzył się do niego. Chłopak o mało nie wypluł płuc.
- To co pijemy? – rzuciła Tori, patrząc się na Kuro.

Kuro dobrze orientował się w tym co działo się z młodym księciem, ale dobrze by było, gdyby uważał na to co dzieje się w jego otoczeniu. Mia dziś chyba jakiegoś pecha do zaczepiania, gdyż to już trzeci raz dzisiejszego dnia, gdy ktoś zawraca mu gitarę. I by jeszcze robiono to w miły czy też delikatny sposób. Po przebywaniu wśród niebiańskich istot Kuro musiał na nowo przywyknąć do grubiańskiej gwary swojej rasy. Choć może miało to swoje plusy, gdyż jak Saiyanin cię obrażał to przynajmniej wiedziałeś o tym, a gdy robiła to taka Kira, to mógłbyś jej jeszcze podziękować. Na szczęście przybyła odsiecz choć w tym wypadku nie była to polska husaria pod Wiedniem, a Negri, Tori i ich koledzy, którzy teraz byli też kolegami Kuro. Świadczyły o tym uśmiechy i miłe przywitanie ręki Wrexa z plecami chłopaka.
-Celebryta w Białej Gwardii. Będziesz nas zszywał i robił zastrzyki. Uroczo to siostro. - powiedziała Tori, a cała gromadka wubuchnęła śmiechem. Vlad walnął kilka razy dłonią o stół przez co kufle podskoczyły do góry. Cud, że się nie rozbiły.
-Nie obrażaj się. Tylko się droczymy. Białą Gwardia ratuje dupę i potrzeba takich jak ty, którzy są mądrzy i potrafią uratować takich co niszczą. Czyli nas. - powiedział Groos, a reszta kiwnęła głowami.
-Wiesz. Taka jednak laseczka z Białej uratowała mi buźkę. Gdyby nie ona to byłbym martwy, a tak jestem tylko mniej przystojny. - powiedział Wrex, a Negri szybko wypaliła. - Chciałeś powiedzieć paskudny.  Ale nie przeszkadzało ci to zaciągnąć jej do łóżka.
-Winny. - powiedział Wrex i podniósł ręce w geście poddania, a cała banda ryknęła śmiechem. Tego chyba brakowało Kuro albo nigdy nie zaznał, kiedy był w Akademii. Towarzystwa bliskich osób, z którymi można się napić, pogadać i pośmiać. W trakcie dobrej zabawy nie zauważył nikt, że Kuro podsunął się do dowódczyni straży, ale nie było to nic dziwnego. Tori prawie wisiała na Vladzie, a Groos i Wrex zaczęli się siłować na ręce. Prawdziwe Saiyańskie spotkanko przy piwku.
-Vivian? Siedzi na Ziemi. Pewnie znalazła dobre ruchanko i korzysta jak może. Choć dziwne, bo stawiałam, że sypia z Księciem. A może to seks bez zobowiązań. Cholera wie. Jednak wolę ją złapać na bzykanku z jaśnie wielmożnym, bo wpadnie mi wysoka sumka. - rzekła Tori i wzięła kolejny łyk.
-No widzisz z kim pracuję? Alkusami i jaskiniowcami. - powiedziała Negri, a cała czwórka wystawiła w jej stronę języki. Ta im tylko odpowiedziała cmoknięciem i kontynuowała. - Jak się dobrze spiszesz złotko to może nawet dadzą ci wybrać, gdzie chcesz mieć przydział. Myślałeś nad tym?
Zapytała dziewczyna przesuwając palcem po jego torsie. Czyżby naprawdę się interesowała?

Tylko by się za pannami rozglądał. Niech skupi się na nauce jeśli chce dostać się do Białej Gwardii, a nie myśleć o dupeczkach. Jego ojciec powinien dać mu szlaban na wszystkie dupy do odwołania. Mało mu było? Miał atencję bogini, królowej i dwóch ślicznych wojowniczek. No, ale dobrze, że Kuro nie wiedział o prawie do posiadania haremu, bo wtedy by się działo. A może jednak wiedział i teraz usilnie starał się zdobywać kolejne kobiety. Diabli wiedzą, co siedziało tam w jego głowie. Najważniejsze to, iż mógł się wyluzować i przez chwilę nie myśleć o całym wszechświecie. Tylko on i porządni Sayanie, którzy przygarnęli go do swojej grupy i traktowali jak swojego. Jeśli początkowo mógł myśleć, że zachowują się tak, gdyż Negri im kazała, to teraz mógł wyrzucić to twierdzenie do kosza. Po prostu go polubili i byli w stosunku do niego mili. On nie był mendą, to oni też nie byli.
- Mówisz? Cholera jasna. Ej Vlad. Ten zakład to tak naprawdę nie był na serio. – powiedziała Tori i wykonała najśliczniejszy uśmiech na jaki aktualnie ją było stać.
- Nie pierdziel mi tu słońce tylko wyskakuj z kasy. – powiedział Vlad i kiedy pieniążki znalazły się w jego wielkich łapach to uśmiechnął się szeroko. Przeliczał pieniądze w takt uderzania głową o stół. Tori chyba ciężko znosiła porażki. – Kupię sobie za to coś ślicznego. Doskonale robi się z tobą interesy.
- Pierdol się. A ty! – powiedziała Saiyanka i wskazała palcem na Kuro. – Stawiasz mi drinki. Przez ciebie biedna kobieta straciła cały tygodniowy żołd. Wiesz jak to boli?
Negri ryknęła śmiechem widząc Tori w tym stanie, a chwilę później cały stół z samą przegraną śmiał się w niebogłosy. Szybko przechodził im gniew czy smutek.
- Oj tam, oj tam. Może cię spłaci w naturze. Pomożesz mu się uczyć Tori? W sumie może być to nawet pouczające. Co ty na to Kuro. Nauczysz nas czegoś? – zapytała Negri, a jej biust oparł się rękę chłopaka. W międzyczasie czyjś ogon dotknął jego ogona. Tylko nie tego tylniego, a przedniego.

Tori była załamana, ale trwało to tylko przez chwilę. Zaraz się rozchmurzyła, szczególnie kiedy Kuro postawił jej piwo. Uśmiechnęła się do niego, a nawet puściła mu oczko. W towarzystwie wieczorem wszyscy zachowywali się o wiele luźniej. Przy znajomych, którzy cię znali trudniej było zachować powagę i mieć minę jakby ktoś ci wsadził kija do tyłka. Zapewne sam król i królowa zachowywali się inaczej, kiedy już byli w dwójkę. W końcu jakoś książę i Vivian musieli powstać. A sądząc po ich temperamentach i zachowaniu to ktoś miał niezłe libido. Saiyanki po prostu czasem muszą się wyluzować.
- O naprawdę? Może bardziej powinieneś startować na inżyniera, a nie na medyka. – powiedział Vlad, który naprawdę zainteresował się tematem. Każda rzecz, która się pali czy wybucha jest interesująca dla Saiyanina. Taka rasa, ale co zrobisz. Negri chyba była świadoma tego, że Kuro jest zbyt tępy by ogarniać co tu się dzieje, ale kiedy czyjś ogon zaczął swoją akcję to chłopak jakoś domyślił się co się dzieje.
- Ej co ty robisz? – zapytała zdziwiona dziewczyna, kiedy została porwana przez Kuro, wśród gwizdów i krzyków osób, które przebywały w tym przybytku.
- O co ci biega? – zapytała zdziwiona, ale i rozbawiona Negri, kiedy wreszcie znaleźli się w alejce. Kiedy powiedział co mu chodziło po tej futrzastej głowie to uśmiechnęła się. – Ciekawe jaki rodzaj walki masz na myśli. Oj, oj, oj jaki maluszek. To napad skarbie czy po prostu rajcuje cię mój widok. Oj no tylko żartowałam, nie smuć się.  – powiedziała Saiyanka, na jej twarzy pojawił się uśmieszek. Jednakże poprawiła włosy i strzeliła karkiem, a następnie zrobiła kilka kroków do tyłu i przyjęła pozycję bojową. –No dobrze. Traf mnie kilka razy, a dostaniesz nagrodę. Zobaczmy co tam umiesz. Bez przemian.

OOC:
Kuro pozycja Negri to taka jaką zawsze Goku przyjmuje na początku walki. Zaczynasz walkę z nią w jednym poście. Opisujesz trudne starcie i kilka razy zbierasz ty, a z dwa razy trafiasz ją. Zaczynasz tym samym trening. Potem daję posta ja, a następnie ty kończącego.

OCC: trening start.

Krew i chęci do walki na pewno się w nim burzyły, ale Negri widziała też, gdzie mu się ta cała krew składowała i musiała przyznać, że był to bardzo zabawny widok. No, ale obiecała mu potyczkę i teraz właśnie się miała odbyć. Niech Kuro potraktuje to jako pierwszy trening. Nie ważne ile miałeś siły i na jaką odległość leciała głowa przeciwnika po twoim ciosie. Jeśli nie umiesz odpowiednio nią dysponować i dodawać do niej techniki, to za wiele nie osiągniesz. Dobry wojownik musiał umieć walczyć w ciasnych pomieszczeniach, gdzie nie może sobie pozwolić na wybuchy mocy i przemiany. Tego uczą po zdobyciu odpowiedniej rangi, ale niestety przez pewne przeszkody chłopak nie ukończył szkolenia. Teraz mu dziewczyna pokazywała jak wiele stracił i dosłownie zaczynała wycierać nim podłogę. Pewnie, gdyby walczyli na wolnej przestrzeni to miałaby większe trudności, ale tutaj mogła się nim bawić ile chciała. Oczywiście sama też oberwała i nie podobało jej się to. O ile jeszcze grad ciosów mogła zrozumieć to walenie jej z bani już ją rozwścieczyło. Kopnęła chłopaka w goleń, a następnie przerzuciła go przez biodro z taką siłą, że zrobił małe wgłębienie w podłożu, na którym stali. Następnie usadziła mu kopniaka w bok, który nie narobił mu wielkich szkód w organizmie, ale posłał na ścianę. Walka trwała dalej.

Po kolejnych dziesięciu minutach i kolejnych razach można było uznać walkę za skończoną. Negri założyła swojemu adoratorowi chwyt, w którym gdy tylko chciał się wyrwać nacisk na jego kark się zwiększał.
- Jesteś całkiem niezły, ale sporo ci brakuje. Jednak jak się sprężysz to cię wyszkolę. – powiedziała puszczając go, a następnie podciągając go do góry. Uśmiechnęła się do niego i cmoknęła w policzek.
- Aww jak uroczo. Negri ma chłopaka. – powiedziała Tori, która z resztą ekipy wytoczyła się z baru. I to słowo bardzo pasowało, bo chyba jeszcze wypili kilka kolejek w trakcie łomotu, który Negri serwowała synowi Kurokary.
- Odwal się Tori. Zajmij się swoim. – odpyskowała fioletowowłosa.
- Na pewno się zajmę. Trzymajcie się gołąbeczki. – powiedziała dziewczyna i cała banda wybuchła śmiechem odchodząc i machając do nich. Impreza się chyba skończyła.
- To co? Idziesz spać jak grzeczny chłopiec czy chcesz kontynuować? U mnie. – powiedziała Negri i uśmiechnęła się tak jakoś uroczo. Zupełnie jak nie ona. Jakby była lekko zawstydzona tym co powiedziała.


OOC:
Zabawa pod tytułem co masz kotku w środku uznaję za zakończoną. Od ciebie zależy czy spędzisz noc sam czy nie. Ode mnie dostajesz 10 pkt fabularnych. Miłej nocki i widzimy się rano. Wstawaj, gdyż ojczyzna cię potrzebuje.

Gdy Kuro wszedł z powrotem do sypialni, niosąc ze sobą tacę, Negri siedziała już oparta o zagłówek. Na głowie miała scouter. Jej mina była śmiertelnie poważna. Ręce skubały o kołdrę. Spiorunowała Kuro niszczycielskim wzrokiem wkurzonej kobiety.

- Wiesz, co się stało? Nigdy się chyba nie domyślisz. – sapnęła, zacisnęła pięści. – Król nie żyje. W porcie i Koszarach zadyma. A mnie poszukują cały wieczór. – ledwie wybełkotała z siebie, po czym zerwała się z łóżka natychmiast i zaczęła zbierać swoje ubrania. Nie przeszkadzało jej kompletnie, że jest naga. – Nie wierzę. Cholera jasna. – przeklinała, zapinając sprzączki pancerza. - Nie wiem, co mi strzeliło do głowy. Dałam ci się upić i zaciągnąć do łóżka, a Vegeta mnie potrzebuje. To wszystko to TWOJA WINA! – mówiąc to przytknęła w złości kilka razy palec wskazujący do klatki piersiowej Kuro. – Wiesz, do czego to teraz doprowadzi? Aż strach pomyśleć. Lecę sprawdzić, co się dzieje w Pałacu i chronić Królową, ty przestań się tak gapić tylko weź się za jakąś robotę. Z tego, co wiem, to w Koszarach walczy Książę z Koszarowym. A w porcie jeden wielki chaos.

Negri nie wdawała się w dalsze rozmowy z Kuro. Była nieobecna, skupiona na swoich myślach. Nie odzywając się słowem wyszła z mieszkania i poleciała w stronę pałacu, a Kuro zaraz za nią.

z/t do Plac przed pałacem