Centrum Handlowe

First topic message reminder :

Zakupy, zakupy i jeszcze raz marnotrawienie pieniędzy. Oto budynek, w którym łatwo znaleźć jakikolwiek towar, bądź złaknioną dodatkowych funduszy białogłową. Miejsce polecane dla zakupoholików oraz podrywaczy z ogromną zawartością... portfela.

The member 'MrDragot' has done the following action : Rzut Kośćmi

'Walka automat ' :

Result :

Jak powiedziała, tak zrobiła. Nie miała zamiaru uciekać. Nie dlatego zbytnio, że mogła pomóc, bo nic nie mogła, ale tą walkę musiała zobaczyć! Nie darowałaby sobie że umknęło jej takie widowisko. Drugą sprawą było to, że i tak mało widziała, szybkie wymiany ciosów między demonami były poza jej zasięgiem. Niemniej starała się jak mogła. Orbtowała w koło do momentu kiedy ci przebili się przez sufit centrum handlowego. Wylądowała ostożnie za nimi. Robili straszny burdel! Jakby mało gruzów było w koło. Wszędzie huk ciosów, grad odłamków, krzyki, rozbłyski KI. Gdy po którymś ataku Dragot złożył się do kiaiho, Nova prysnęła jak najdalej by samej nie oberwać, mogłaby nieprzeżyć takiego uderzenia. I tak wytłumiony już podmuch rzucił ją na ścianę. Warknęła pod nosem i otrzepała łeb patrząc jak jej towarzysz posyła wiązkę mocy piętroniżej w swojego przeciwnika, a potem zeskakuje do niego. Czyżby walka dobiegała końca?! Nie mogła tego przegapic! Na czworakach podeszła do dziury na niższe piętro i wyjrzała by zobaczyć jak demon kończy z demonem!

Dwójka mogła czuć się obserwowana od dłuższego czasu. A najlepsze w tym wszystkim było to, że owy osobnik nawet się nie krył ze swoim podglądactwem. W wielkiej wyrwie centrum handlowego gdzie kiedyś znajdował się sufit stał wysoki mężczyzna. Z założonymi rękoma wpatrywał się w Novę przez jakiś czas, a potem na walczącego w dole Dragota. Wyraz twarzy miał nie do odczytania. Był zniesmaczony, zaciekawiony czy znudzony? Podrapał się po brodzie patrząc dalej. Najwyraźniej się nad czymś zastanawiał.

Spoiler:

Nie myślałem o tym co się dzieje w moim otoczeniu. Moją głowę pokryły inne myśli. Co to za demon, co ma na myśli mówiąc "dom" ? Dlaczego nazwał mnie zdrajcą. Może absorbcja załatwi sprawę... nie widziałem w nim nic. Niby inteligentna istota, niby każdemu należy się życie. Ale przysięgałem nie krzywdzić ludzi. Nie demonów które chcą mnie zabić. Gdy byłem na dole demon wciąż się ogarniał, wyglądał fatalnie. Część jego skóry stała się biała, najwidoczniej z powodu oparzeń Honoo. Ogarniało mnie dziwne uczucie, walczyłem inaczej niż zwykle. Nie chciałem go pozbawić przytomności, nie. Chciałem go zmasakrować, by nic z niego nie zostało. Czułem rządzę krwi. Przekleństwo przed którym broniłem się miesiącami. A jednak nie ma tutaj ludzi. Spróbowałem się uspokoić, i częściowo mi się udało. Jednak wtedy poczułem że ktoś mnie obserwuję, a mój zmysł podpowiedział mi że to nie człowiek. Demon jeszcze leżał na glebie, podejmując próby wstania. Odwróciłem się i widziałem wysokiego mężczyznę. Wyglądał podobnie jak człowiek, ale to raczej nie Drakonian. Ale głowy nie dam, wpatrywał się we mnie. Odpowiedziałem mu niemal tak samo nie wyrażającym uczuć spojrzeniem. To było dziwne...
Demon wstał i podjął próbę ataku. W porę się odwróciłem. Chwycił mnie za szyję i podniósł jedną ręką. Sprawiałem wrażenie że jestem bez mocy. Jednak w ręce za plecami ukształtowałem szpony dłuższe niż zazwyczaj. Przypominały Freddiego Kruegera. Niewyjaśniona nienawiść powróciła. Gdy ten miał mnie rzucić o glebę szybkim ruchem przebiłem mu oko szponem. Przeszedł na wylot a czerwony natychmiast mnie puścił. Szponem który odpowiadał za palec wskazujący prawej ręki, zraniłem go dotkliwie. To była kontra.
Po jego głowie i szyi powoli spływała krew, to demon więc go to nie zabije. Ale osłabiło i to widocznie. Kolejny ruch. Skierowałem obydwie dłonie, zmienione do normalności przed siebie. Wycelowałem, i wystrzeliłem morską falę energii z pyska. Oszołomionego demona trafiła wiązka energii o dość małej średnicy. Wybuch nastąpił od razu, i spowodował zawalenie się sporej części tego piętra. Jednak okolica w której stałem ja pozostała nietknięta. Demon pod gruzem, miałem trochę czasu. Nie czułem potrzeby odezwania się do obserwatora, wyglądał na dużo silniejszego. Po mojej utracie mocy jestem nikim, może mnie zabić jeśli najdzie go taka ochota. Odzywając się tylko go sprowokuję. Próbowałem go jedynie rozszyfrować. Co taki ktoś robi w centrum handlowym i obserwuje demona słabszego od siebie? Być może jestem hipokrytą, bo podobnie spotkałem Novę. Mimo to miałem mieszane uczucia.
OOC:
Kontra podstawowym - 80dmg (akcja defens)
GACK 7% - 105dmg (akcja ofens)
Razem 185 dmg

Moje KI: 931 - 141 = 790

HP messengera: 727 - 185 = 542 + 30(pomyliłem się w obliczeniach z Honoo) 572

The member 'MrDragot' has done the following action : Rzut Kośćmi

'Walka automat ' :

Result :

To było coś! Nova z ekscytacją obserwowała walkę. Teraz, gdy wpadli do budynku była w stanie już ich dokładnie obserwować, wymieniali potężne ciosy, albo ataki mocą, żadnych szybkich serii, które mogłyby umknąć czarnowłosej. Klęcząc na skraju zawaliska na niższe piętro i tak się ucząc czego tylko mogła poczuła coś na plecach. Dotąd tego nie odczuła, bardziej zaabsorbowana walką i usiłowaniem nie oberwania niczym. Gdy jednak Dragot spojrzał w górę i ona to poczuła. Ktoś ich obserwował! Uniosła głowę. Wysoki postawny jegomość, wyglądający na człowieka, silnie umięśniony i przystojny, stał wyżej, na skraju dziury, którą zrobiły wcześniej demony. Kim on może być? Doskonałe pytanie! Gdyby chciał ich pozabijać... cóż, mógłby to zrobić zapewne jakiś czas temu... nie wiadomo tylko jak długo ich obserwował. Tak czy siak, wstała i otrzepała kolana po czym wzbiła się w powietrze by stanąć na tej samej wysokości co nieznajomy tylko po drugiej stronie dziury. Wylądowała ostrożnie, by nie zawalić krawędzi i nie zwalić się na łeb.- Dlaczego się nam przyglądasz? Kim jesteś? - Zapytała swobodnie, z lekką nutką podejrzenia w głosie. Stała prosto, bez oznak agresji, patrząc czarnymi oczami na mężczyznę i oczekując odpowiedzi. Jej poszarpany i podarty tu i ówdzie, brudny od kurzu i błota strój powiewał leniwie na wietrze, a nastolatka nie wyglądała jakby specjalnie przejmowała się tym, że wygląda jak jakiś wiecheć albo coś. Cóż, skoro demon w dole wciąż walczył ze swoim przeciwnikiem jej zostało "zająć się" nowym goście, skoro tak jawnie się na nich gapił, albo był głupi, albo chciał być przez niech zauważony... stawiam na to drugie. -Więc...?

Demon nawet nie miał zamiaru się ukrywać. Mogło to wskazywać na to, że nie boi się tutejszych wojowników i nie są dla niego zbytnim problemem. Takie wnioski można by wyciągnąć z zachowania potężnego mężczyzny.
Skierował oczy na Bio-Androidkę gdy tylko się do niego odezwała.
- Demon... - mruknął pod nosem cicho. - Szukam kogoś. Nastoletni chłopak, długie czerwone włosy upięte w kucyk, zielone oczy i czarno-żółte GI szkoły. Widziałaś kogoś takiego? - wyglądał na łagodnego, nawet jego głos był taki. Mogłoby się wydawać, że nie ma złych zamiarów. Ponownie zaczął się rozglądać - Przy okazji wyczułem tutaj coś ciekawego, ale widzę, że nie ma potrzeby interweniować. Twój kolega da sobie radę. - nie powiedział kim jest. Widocznie tamte demony w dole były młode i nie pochodziły z Dark Star. Nie mogli wiedzieć, że ten, który tu stoi to Braska, Król Demonów.

Słyszałem całą rozmowę, słuch mam dużo lepszy niż zwykły człowiek. Idealnie się ukrywał, zakładał na siebie maskę dobrego, i uprzejmego. Jednak pare wydarzeń spowodowało zanik naiwności u mojej osoby. Zdrada drużyny, czy death beam Frosta. Jednak nie miałem czasu na przemyślenia co do Obserwatora. Demon znowu zaatakował. Odepchnął gruz który go pokrył, pokazując swoje zakrwawione, i oparzone ciało. Taki los czeka demona który uzna mnie za łatwą zdobycz...
Znowu bezmyślna szarża, nie ma co. Taktykę miał zaczepistą. Wykonałem unik poprzez przewrót. Czerwony napastnik swolnił, i zatrzymał się zaczepiając czterema kończynami o ziemię. żądza krwi mi nieco minęła, ale wciąż nie miałem pozytywnych co do niego planów. Pocieszyło mnie to, że Obserwator powiedział że sobie poradzę. Tym razem najszybciej jak mogłem wykonałem slide'a dostając się blisko niego, chwyciłem go za szyję i używając nie siły a szybkości poleciałem przed siebię uderzając nim o ścianę. powodując na niej pęknięcie. Jednak na tym się nie skończyło. Rozpocząłem kolejną nawałnicę ciosów, w tej jednak zdecydowanie ja górowałem. On był przyciśnięty co ściany, nie dawał sobie rady z obroną przed moimi ciosami.  Po około 300 uderzeniach szybkich jak błyskawica odskoczyłem lekko od czerwonego, wykończonego napastnika. Ten niczym ragdoll upadł na podłogę. Miał jeszcze trochę sił. ale już niewiele czasu mu zostało. Załączyłem moją gardę, i czekałem aż wstanie.
OOC:
Unik (akcja defensywna)
Cios szybki (akcja ofensywna) - 84 dmg

HP messengera: 572 - 84 = 488

The member 'MrDragot' has done the following action : Rzut Kośćmi

'Walka automat ' :

Result :

Gdyby Nova wiedziała jaka szycha stoi przed nią! Król demonów! HA! Pewnie i tak niewiele by to zmieniło, bo nie bardzo miała porównanie do czegokolwiek. Z resztą koleś wyglądał na człowieka, do tego niezłe ciacho, był grzeczny i miły, mówił rzeczowo, choć nie odpowiedział na jej drugie pytanie.Nie mógł być wielkim złym potworem prawda?! Co z tego, że Nova mało wiedziała o prawdziwym życiu. Nie pamiętała siebie jako człowieka, ani jako demonicy, przyswoiła sobie w letargu tylko najbardziej wyraźne obrazy Saiyanki w sierocińcu na Vegecie... co mogła wiedzieć o życiu i źle świata? Nic. No ale zostawmy te dywagacje, przed nią stał przypakowany, przystojny człowiek, który pytał o jakiegoś chłopca. - GI szkoły? - mruknęła pod nosem drapiąc się po głowie i machając ogonem na boki. Domyśliła się, że to musi być ubranie szkół walki tutaj, coś na zasadzie kombinezonów kadetów w Akademii na Vegecie! Tak, tak, to musi być to! -Niestety. Nikogo takiego nie widziałam. Dopiero zjawiłam się w mieście. - Odpowiedziała, robiąc nieco skwaszoną minę. Nie mogła mu pomóc. -Mam nadzieję, że nic mu się nie stało. Miasto leży w gruzach... lepiej żeby chłopca nie było tu podczas ataku cokolwiek się tu stało. Mogę zapytać kim jest chłopiec którego szukasz? - Dodała przygryzając wargę. Gdy wspomniał o koledze wychyliła się delikatnie by zerknąć w dół. -A no... chyba tak, dobrze mu idzie. Wygląda jakby nieco rozpraszała go Twoja obecność, ale raczej jest górą. - Przytaknęła po czym z lekkim uśmiechem na twarzy przeniosła spojrzenie ponownie na mężczyznę przed nią. -Hej! Właśnie! Może Ty wiesz co się stało z miastem!? Dlaczego leży w gruzach? Kto mógł zrobić coś takiego, widziałam popalone ludzkie szkielety, tego nie zrobiło trzęsienie ziemi! - Zawołała wpadając na oczywistość! Chciała się dowiedzieć co zaszło w okolicy, a on może coś wiedział! Dlaczego więc nie zapytać? Nova należała do osób, które korzystały z każdej okazji by dowiedzieć się czego chciały, a dzięki jej urokowi osobistemu zazwyczaj jej się udawało. Dziewczyna zwracała się nawet teraz, ciepło i przyjaźnie do obcego, nawiązując rozmowę, uśmiechała się delikatnie i patrzyła z zainteresowaniem na postać towarzysza.

Braska spojrzał jeszcze raz na dziewczynę i odpowiedział na pytanie odnośnie tożsamości osoby, której szuka:
- Moim uczniem. Chyba zbyt surowo go potraktowałem i gdzieś zniknął.- skrzywił się. - W każdym bądź razie gdybyś zobaczyła kogoś takiego powiedz, że poszukuje go Braska. Ma na imię Chepri. - dopowiedział jeszcze przypatrując się walce w dole. Słowa, że obecność demona go rozprasza nieco go pobudziły.
- Rozpraszam? - powiedział cicho uśmiechając się zawadiacko - Prawdziwego wojownika nic nie jest w stanie rozproszyć! - wykrzyknął tak by ci w dole też słyszeli po czym wystrzelił w ich kierunku kilka kul energetycznych. Pojawiły się tumany kurzu zasłaniające całe to pobojowisko.
- Miasto zostało zniszczone przez wroga Ziemii, który się tutaj niedawno pojawił. Tylko spokojnie, już sobie poszedł. Został wykurzony, a mieszkańcy tego miasta będą musieli zacząć go budować od podstaw. O ile ktoś przeżył. - podrapał się po brodzie kolejny raz. Nagle rozmył się w powietrzu po czym pojawił obok bio-androidki. Położył dłonie na jej barkach po czym wrzucił w nią swoją energię, która uformowała się w dość ładny ziemski strój. Poczochrał jej włosy wielką ręką po czym bez słowa zniknął.

OOC
Nova dostaje Ludzkie Gi, a Dragot punkty po walce. Dam znać potem osobnym postem.
Dragot - 300 dmg od kul.

Tamci znowu rozmawiali, ten ktoś dziwnie się zachowywał. Może nie do mojego stopnia, ale jednak.
Gdy mówił, że prawdziweo wojownika nic nie jest w stanie rozproszyć, wiedziałem że coś się święci.
- Oooo kuuuuur...
Nie skończyłem, kule energii lecące w moją stronę nieco bardziej mnie zainteresowały. Były zarąbiście szybkie, zdołałem jedynie zablokować, jednak większość obrażeń przeszło. Na dodatek kule spowodowały że nic nie było widać, z powodu kurzu. Raz kurz raz mgła, cały czas ślepy! Błądziłem powoli po okolicy, zmysł jedynie podpowiadał mi przybliżoną lokalizację. Chodziłem, szukając czerwonego który w dodatku leżał! jak ja go miałem znaleść!?Byłem bardzo wkurzony tą sytuacją, a to u mnie rzadkość.  Rzucałem ludzkie bluzgi pod nosem, Nova mogła by usłyszeć te które mówiłem dość głośno.
-Żesz jego w dupę............................................................przez młodzież kur.................ebańcze samozwańcze pie..............................ci w dupę ty...................utopię, zakopie odkopię znowu zabiję i...............................
Na szczęście większość mówiłem po cichu, by nie dało się tego usłyszeć. Zauwarzyłem go dopiero gdy szybkim machnięciem szponami zbił mnię z nóg. Moja lewa noga miała spore zadrapanie, ale nie było to coś krytycznego. Wstałem, i po uprzednim skoku na wysokość około 3 metrów nadepnąłem na niego głowę, powodując kolejną zmianę piętra. Ten cios spowodował że demon i ja spadliśmy na jeszcze niższe piętro. Parking. Najlepiej zachowana część, ze względu na to że podziemna. Jednak było tu zarąbiście ciemno! byliśmy pod ziemią, a cała elektronika poszła w cholerę! Nie widziałem z tego powodu gdzie jest Nova, ani co robi. Jednak widać było że dziura się pogłębiła. I kończyła się ciemnością. Pozostało mi zapalić światło ki swordem, i go wykończyć. Zaraz potem muszę udać się do Wioski Drakonian. Prawdopodobnie zabierając Novę ze sobą. Muszę zapytać się kim są ci napastnicy. To już drugi. Wtedy zapomniałem bo....coś innego przykuło moją uwagę.
OOC:
Atak potężny - 164 dmg

Moje HP: 1231 - 300 = 931

HP messengera: 488 - 164 = 324

The member 'MrDragot' has done the following action : Rzut Kośćmi

'Walka automat ' :

Result :

-Um. Jeśli spotkam chłopca to mu przekażę. Domyślam się, że będzie wiedział co z tą wiedza zrobić. - Przytaknęła z uśmiechem. Więc młody był uczniem mężczyzny, przystojniaka imieniem Braska. Coś to imię jej mówiło, jakby dobrze je znała, ale przecież nastolatka faceta pierwszy raz na ślepia widziała, nie mogła go znać. Poczucie jednak pozostało. Gdy krzyknął i spojrzał w stronę walczących na dole, chciała już coś z uśmiechem przytaknąć... w końcu skoro miał ucznia, zapewne musiał być mistrzem! Nie zdążyła nawet oddechu, kiedy ten wystrzelił kule Ki na dół, zasłaniając wszystko światłem rozbłysku i wzbitym w powietrze pyłem. Japa jej opadła. -Eem... dlaczego to zrobiłeś...? - wydusiła prawie niesłyszalnie. Była tak zaskoczona tym czynem, że jej oczy wyglądały prawie jak dwa spodki. Zamknęła japę dopiero kiedy odpowiedział jej o mieście. Mina całkiem jej się zepsuła. Ktoś zaatakował planetę, zniszczył wielką metropolię być może zabijając wszystkich mieszkańców... to straszne. To straszne nie ważne kogo to spotyka, czy jej rodaków, czy Ziemian... nieważne, wszyscy czuli ból, mięli uczucia... aż otrząsnęła plecy z dreszczu na samą myśl o tym, że ktoś mógł być takim potworem. No nie ważne. Braska pojawił się tuż obok niej. Wzdrygnęła się, rany dlaczego pierwszymi dwiema spotkanymi osobami tutaj były demony? Do tego każdy bawił się w podchody? -Co robisz? - Zapytała, a chwilę później wciągnęła gwałtownie powietrze w płuca, gdy ten położył na jej ramionach ręce i przepuścił energię. to było dziwne uczucie, bardzo przyjemne i nietypowe. Nie czuła wcześniej czegoś takiego. Przepływem tym zmienił jej kostium. -WOW! Dzięki!! Jak to... - Krzyknęła podekscytowana, ale Braska już zniknął.
Dziewczyna obejrzała swój strój, był lekki, wytrzymała, a przede wszystkim wygodny. Nie miała co narzekać na ubranie które miała dotąd na sobie, ale po jednym energetycznym ataku, zostały z niego szmaty, to co miała na sobie zdawało się nieco trwalsze. Super! Podskoczyła i klasnęła z radości, a potem przypominając sobie, że na dole jej kolega walczy podeszła na skraj dziury i pochyliła się. -HEJ!! Żyjesz tam?! Jak Ci idzie?! Tu na górze dobrze!

Ciężko było go znaleźć, dobrze wtopił się w cień. Słyszałem że Nova pyta się jak mi idzie. Postanowiłem znowu zażartować.
-Nie żyję, a co?
Ironia gotowa. Teraz powrócić do powagi. Demon w końcu zaatakował, próbował uderzyć mnie obiema rękoma, złączonymi w młot od góry. Jednak zablokowałem cios lewą ręką. Cios trafił na mocniejszą część ręki bliską łokciowi, i dzięki temu prawie nie poczułem ciosu. Jednak powrócił ból głowy, z umiarkowanym stężeniem. To się stało naprawdę irytujące! Prawą ręką, w którym stworzyłem Ki sworda wykonałem cios zamach pionowy. Celowałem w bark i udało mi się. Ki sword odciął demonowi prawą ręke. Krew spływała po całym jego ciele. Wyglądał okropnie. Poparzenia, poobijanie, przebije oko i glowa na wylot a teraz odcięta dłoń. To jednak jeszcze nie koniec męki. Demon ponownie wskoczył na sufit. straciłem go z oczu. Zapach krwi, dla ludzi będący niepokojącym, a dla mnie zachęcającym. Czułem się niczym łowca, w tym wypadku czerwony łowca stał się czerwoną zwierzyną. Jednak jeszcze jeden taki cios i było by po zabawie. Nie zostało mu wiele życia, do bólu głowy się przyzwyczaiłem i czułem że tracił na sile. Miałem nad nim kolosalną przewagę. Był tak samo silny i szybki, a jednak moja technika i spryt spowodowały że mam kolosalną przewagę. Zgasiłem Ki sworda, i nastała ciemność. Myślał że go nie wyśledzę, a jednak krople krwi z jego ciała spadały z sufitu na podłogę, więc cały czas wiedziałem gdzie jest. Ta walka długo nie potrwa...
OOC:
Walka najpewniej skończy się w następnej turze. I Proszę Cię o to byś na razie nie schodziła na dół, albo przynajmniej nie widziała techniki której użyje w następnej turze przez ciemność. Tyle ode mnie, zobaczysz co dla ciebie przyszykowałem...

Blok(akcja defensywna)
Ki sword (akcja ofensywna) - 184 dmg

HP messengera: 324 - 184 = 140

The member 'MrDragot' has done the following action : Rzut Kośćmi

'Walka automat ' :

Result :

Nie żyje?! Podrapała się po włosach. Bardzo śmieszne! Miała już coś zawołać w dół o głupich żartów,ale ugryzła się w język. Założyła ręce na piersi i patrzyła w dziurę by oglądać walkę. Niestety, była mała lipa, Braska swoim atakim zrobił burdel i nic nie było widać. Dziewczyna zazgrzytała zębami i westchnęła. No nic, końca walki nie zobaczy, wolała nie schodzić w dół, jeszcze by oberwała... poczeka tu. Miała chwilę zastanowic się nad tym dziwnym uczuciem odnośnie Braski. Dlaczego to imię wydawało się takie znajome?! Im dlużej nad tym myślała tym mniej potrafiła stwierdzić na pewno. Od momentu, w którym odzyskała przytomność to dziwne podświadome uczucie dotykało ją dość często, a to wcale przyjemnenie było...

Spierdzieliłem. Demon uniknął mojego ostrza, po czym wykonał kilka salt w tył. Przez chwilę myślałem co planuję, ale szybko się domyśliłem.To może oznaczać tylko jedno. Wystrzeli we mnie atak energetyczny. Na szczęście mam asa w rękawie. Własną technikę, dzięki której ataki energetyczne mi ie straszne. Czerwony stanął w płomieniach, widocznie ładował Honoo. Ja w tym czasie ładowałem Dimension Hole. Płomienie pokazujące jego położenie po chwili znikły. Jedyny płomień, to ten który z dużą prędkością wystrzelił Demon w moim kierunku. Koniec czasu!
-Dimension hole!
Powiedziałem głosem jeszcze demoniczniejszym(Carnage ze Spiderman'a), po czym stworzyłem czarną dziurę, która zaczęła wsysać całą energię ataku. Płomień miał ogromną średnicę, więc płomienie otoczyły mnie. Jednak była ok. 2 metrowa strefa od czarnej dziury, od której nie dało się uciec. I dzięki temu energia trafiała prosto do niej. Wessanie tego ataku było mało kosztowne. Po około 30 sekundach walki z płomieniami, jego energia się wyczerpała. Jednak moja tylko urosła w siłę. Nabrałem ponownej chęci do walki. Gdy widoczność powróciła, chwyciłem go za pomocą telekinezy. Przyciągnąłem go do siebię. Telekineza go dusiła, szyja była punktem za który go chwyciłem na odległość. Po chwili szybkim ruchem posłałem go z dużą prędkością na glebę. Rozległ się huk. grunt zaczął pękać w okolicy w którą go rzuciłem. Czyli w mojej. Jednak nie było już gdzie się niżej przebić. Czułem że niedługo dowiem się więcej. Na temat mojej przeszłości....domu...siebie... Tego potwora jeszcze nie spotkało najgorsze. Dopiero po tym jak wstanie dowie się, jak kończą demony które mnie zaatakują.
OOC:
Dimension Hole(akcja defensywna -87KI)
Telekineza ofensywna(akcja defensywna) - 180dmg

Moje KI: 790 - 87 za DH oraz - 100 za przenoszenie = 603

HP messengera: 324 - 180 = 144

The member 'MrDragot' has done the following action : Rzut Kośćmi

'Walka automat ' :

Result :

Demon długo się nie podnosił. Albo jest wyczerpany albo chciał mnie zaatakować z zaskoczenia. To drugie jednak niewiele by mu dało. Gdy już się odwróciłem i chciałem powiedzieć coś do Novy, ten zaatakował. Jego szybkość i siła ciosu pozostawiała sporo do życzenia. Przyjąłem cios, niewiele silniejszy od Novy. Właściwie to nawet podobnej siły. Odwróciłem się i po chwili moja prawa ręka znajdywała się tuż przy jego twarzy. Z trzema palcami wyprostowanymi oraz serdecznym i małym zgiętymi. Napięcie, ten już wie że zaraz zginie. Zostały mu ostatnie sekundy życia. Patrzyliśmy sobie w oczy aż w końcu wyszeptałem:
-Kiaiho...
Fala energii niczym grzmot posłał Demona w lot aż do ściany na przeciwko powodując kolejne zniszczenia. Był już całkiem na mojej łasce. Ten był w pół omdleniu kiedy widział że powoli zbliżam się w jego stronę z nie do końca pozytywnymi zamiarami. Miał przebitą głowę od oczodołu po tył głowy, oparzenia na całym ciele, liczne zadrapania i ślady obicia, oraz połamane większość kości spowodowane kiaiho o tak mocnym stężeniu. Po chwili byłem tuż obok niego. Mówiłem że go zmasakruję. Mówiłem że będzie cierpiał. Mówiłem że zrobię rzeźnie. A jednak czułem, że mam do czynienia z samym sobą. Czułem że nie miał wpływu na swoje zadanie, ani na to jak się urodził. Wycierpiał się niezmiernie. Może teraz, pozwolę mu w rekompensacji, na zaznanie spokoju...
Ostatni cios. Ostatni cios w głowę, pozbawiający go przytomności i woli walki. Nadal żył, podniosłem go obiema rękoma nad głowę. Jego kończyny zwisały na moje lewo i prawo. Zaczęło się. Po chwili całe moje ciało przybrało wygląd ciekłego metalu, srebrzystej barwy. Metal pokrył ciało Demona i po chwili całkiem straciłem kształt. Stałem się ciągle poruszającym workiem, niczym stop który zostaje przerobiony na narzędzie. Wtedy poznałem część wspomnień tego Demona...


-Masz go wytropić i wyeliminować, jest słaby po walce ze Złotym Buu. Śmierć jest u nas karą za zdradę, teraz mamy szansę tą karę wykonać.
-Tak...Panie...
-Nie waż mu się mówić kto Cię przysłał. Nigdy nie może dostać się na Makyo słyszysz? NIGDY!


Po minucie miało już przybliżony kształt.Moja sylwetka srebrzystej barwy stawała się coraz dokładniejsza, płyn się zagęszczał. Po kilku sekundach Moja sylwetka została całkowicie odwzorowana, wciąż byłem jakby wyrzeźbiony z płynnego metalu. Zaraz potem przybrałem barw. W ciągu 10 sekund płynnie powróciły mi kolory. Wpierw wnętrzności, potem wszystkiego na zewnątrz. Otworzyłem oczy.

Nowy wygląd Dragota:

Obejrzałem się, absorbcja tego czegoś spowodowała u mnie zmianę wyglądu. Nieznaczną, ale jednak. Mój pancerz na lewym barku, przedramieniu i piszczelu przybrały kolor ciemno czerwony. Taką samą barwę miał demon. To może nie być normalne... Muszę natychmiast powrócić do wioski. Oni będą wiedzieli gdzie jest Makyo. Może to jakaś wyspa? Podziemie? Musze się tego natychmiast dowiedzieć.
Wyleciałem z dziury przed Novę. Zdziwiło mnie że miała na sobie coś zupełnie innego! Czyżby przeszła się na zakupy w tym czasie? Nieważne. Mam teraz coś ważniejszego do załatwienia.
-Nova, musisz ze mną polecieć. Wyjaśnię ci wszystko podczas lotu. Przy okazji na miejscu nauczę cię pewnej techniki, po treningu jesteś w stanie ją opanować.
Po wszystkim ruszyłem z prędkością prawie identyczną co Nova wcześniej.  Tak wiele pytań.... znowu...
OOC:
KONIEC WALKI
Kiaiho defens. ofens. - 100dmg -6 KI
Cios podstawowy kontrolowany - 44dmg(absorbcja czysto fabularna zaraz po tym)
Zt dopiero w następnym poście.

Dziewczynę strasznie irytowało to, że nic z walki dalej nie widziała. Coś tam się działo, słyszała przecież hałasy i krzyki. Pył jednak wszystko zasłonił. Nie poleciała też w dół, nie miała czego tam szukać, ewentualnie poza guzem. Dobrze zrobiła. Chwilę później rozeszło się Kiaiho, wyrzucając kurz i kamienie w górę jak gejzer. Wszystko wystrzeliło w powietrze niezłym słupem. Nova w ostatniej chwili odchyliła się do tyłu i klapnęła na tyłek. -Łuuuu... było blisko!- zawołała do siebie z uśmiechem. Wstała, a już chwilę później na górze był Dragot. - Wygrałeś!! Hej... wpadłeś w jakąś farbę, czy... kurde co z Twoim pancerzem?- Zapytała zdziwiona nie mniej niż on. Demon rzucił tylko kilka szybkich słów i wystrzelił w powietrze. -Hej noo!- krzyknęła za nim, przywołała swoje KI i wystartowała za nim. Dogoniła go bez problemu. Mogła teraz lecieć już trzy razy szybciej niż ostatnio, co bardzo ją cieszyło. Saiyanie cholernie szybko się uczą. - Powiesz mi co się stało?! Kim był ten brzydal, dlaczego zaatakował i gdzie właściwie lecimy?! Ja powinnam zostać przy Zachodniej Stolicy, gdzieś tu powinna być moja kapsuła. Z komputera pokładowego będę mogła odczytać co się stało!- Ba mogłaby nawet odczytać rozkazy i cel wizyty na tej planecie!  Co on sobie myślał? Z ciekawości młoda chciała lecieć za nim, ale miała też własne pytania, które wciąż były bez odpowiedzi. A jeśli została wysłana tu z jakimś oddziałem i mieli jakieś zadnie do wykonania, ale zostali zestrzeleni z orbity? Co jeśli ktoś jej szukał, albo potrzebował jej pomocy, a ona kręciła się z demonem. Do tego wciąż dręczyło ją to dziwne uczucie względem Braski, musiała zapytać o przystojniaka, ale później, teraz były bardziej naglące sprawy.

OOC:
To rób zt za nas oboje.

Dragot: +15 punktów za walkę.

Daj znać przy poście treningowym o dodatkowych punktach.

Tyle pytań, dyle moich, tyle innych. Ciągła niewiedza. Czy ludzie są na to skazani? Przez całe życie pytają, a gdy poznają odpowiedzi, pytają dalej? czy mądrość składa się właśnie z tego?
-Lecę właśnie po to, by się tego dowiedzieć Nova. Lecimy do wioski Drakonian. Siedlisko mojej rasy.
Jednak gdy wspomniała o tym że powinna tu zostać bo statek jej się mógł rozbić, zwolniłem i po chwili się zatrzymałem. Byłem nieco poirytowany. To niedorzeczne.
-Obudziłaś się w tej okolicy. Po pierwsze, jakim cudem obudziłaś się poza statkiem? przecież dotąd nie potrafiłaś latać i nie przeżyłabyś zderzenia. Po drugie, nie wiem jak u was funkcjonuję system. Ale nie uważasz że wysyłanie kogoś o twojej sile, bez kombinezonu, bez żadnej broni i umiejętności latania, na odległą planetę na misję jest dobrym pomysłem?
To nie miało sensu. Musiało stać się zupełnie inaczej. Te argumenty były dobre, ostatnie słowa powiedziałem stanowczym, ale nie krzyczącym głosem. Po prostu chciałem by przestała się łudzić, zdziwiłbym się gdyby okazało się że miała rację. "Najwspanialsi wojownicy" posyłający na inną planetę kogoś o takiej mocy? Nie chciałem jej obrazić, ale chciałem jej pokazać że należy głowić się nad inną przyczyną. Po chwili powoli wznowiłem lot. Dałem jej chwilę czasu na przemyślenie tego. Kontynuowałem lot. W wiosce powinniśmy odpocząć, szczególnie ja po tej walce. Nieco zostałem zraniony, głównie przez pociski Braski. Miałem nadzieję że ponownie nie zrażę do siebie takiej osoby. Z przyjemnością naucze jej telekinezy. Ma dość opanowaną energię by nad nią zapanować. Dokładnie jej to wytłumaczę, ja uczyłem się tego sam. Chociaż tak mogę jej pomóc... do tej pory tylko otrzymywałem od niej pomoc.
OOC:
z/t x 2 do Wioska Drakonian
Pozwól, że napiszę pierwszy posta w Wiosce. Muszę wszystko odpowiednio opisać.

Lecąc w niewiadomym kierunku Frost wypatrywał znaku wskazującego drogę do West City. Postanowił także rozglądać się za jakimiś ludźmi by spytać ich o drogę. Nieszczęściem dla niego teraz było to że w górach było bardzo mało mieszkańców tej planety.
Także aż do zejścia z góry nie spotkał ani żywej duszy, a może to wszyscy przed nim uciekali ? Tego nie wiedział, ale pewnie każdy by się przestraszył krwawiącej jaszczury o sporych gabarytach. Tak czy inaczej koniec końców opuścił mroźne krainy dosyć szybko i wyszedł na drogę.
Kolejnym szczęściem było to że po chwili na drodze pojawił się wielki tir. Ten po prostu wszedł na jezdnię i zatrzymał ręką rozpędzoną ciężarówkę.
Facet który prowadził prawie padł na zawał. jaszczur podszedł do okna i i otworzył drzwi szarpnięciem.
- Gdzie jest West City?! - mruknął, nie miał czasu na dyrdymały.
Roztrzęsiony kierowca wskazał odpowiedni kierunek drżącą ręką, ale zanim zdążył powiedzieć coś więcej Frost poleciał dalej we wskazanym kierunku.
Po dwóch godzinach doleciał na miejsce, ale widok jaki się przed nim malował, nie wzbudził w nim zadowolenia. Całe miasto było w gruzach, a miedzy budynkami nie mógł dostrzec żadnego życia. Zaklął szpetnie i zleciał pomiędzy zniszczone mury.
postanowił że jeśli w ciągu pięciu minut nie znajdzie ani jednego żywego to stąd spada. Jeśli ktoś zniszczył miasto ojciec tej dupy nie miał ani żadnych szans. Zaczął przechadzać się ulicami wyglądając kogoś żywego.

//Kolejna cześć treningu

Miasto było doszczętnie zniszczone. Wszędzie walały się szczątki wysokich budynków, których w West City było od groma. Gdzieś głęboko pod nimi znajdowały się zapewne ciała mieszkańców. Istna mogiła. Od ataku Tsufula minął już jakiś czas, toteż na miejscu zebrały się już służby ratunkowe. Strażacy wydostawali spod gruzów ludzi, którym cudem udało się przeżyć. Obecni też byli lekarze pogotowia udzielający natychmiastowej pomocy. Frost trafił akurat na obszar, do którego nikt nie zdołał jeszcze dotrzeć. Prawie nikt jak się okazało, bo oto jego oczom ukazał się samotny Ziemianin pochylający się nad rumowiskiem.

- ...zaraz, ktoś tu jest! Halo, tu jest żywy człowiek!

Oglądał się na wszystkie strony w poszukiwaniu kogoś, kto byłby w stanie pomóc mu wyciągnąć rannego. W końcu obejrzał się za siebie i dostrzegł Jaszczura. Na jego twarzy pojawił się strach, lecz po chwili przemógł się, przełknął głośno ślinę i rzekł nieco roztrzęsionym głosem:

- Przepraszam... Pana, potrzebuję pomocy! Tu ktoś jest, musimy go wyciągnąć! Niech Pan pomoże mi podnieść tę półkę!

Chwycił ciężar z jednej strony i czekał aż Frost podejdzie i złapie za drugą.

- Tsss to nie będzie proste znaleźć jej ojca, skoro pewnie i tak już nie żyje. -mruknął spluwając krwią w bok.
Frost otarł pot z czoła i wziął głęboki oddech. Oczyścił myśli i zaczął przechadzać się między zrujnowanymi budynkami. Po chwili zobaczył coś na wzór służb ratunkowych które próbowali znaleźć żywych i wyciągali ich spod gruzów.
Ominął ich jednak, bo duża ilość ludzi pewnie wpadłaby w panikę. A on nie miał zamiaru tracić czasu na przekrzykiwanie ich.
Szedł dalej machając swoim długim, grubym ogonem kiedy to zlokalizował samotnego Ziemianina. Miał nadzieję że ten nie zacznie uciekać na jego widok i nie zmusi go do gonitwy.
Mimo wszystko zdziwił się gdy ten... poprosił go o pomoc. Changeling wzruszył ramionami nie mając powodu by odmówić pomocy. Może gdy pomoże to tamten chętnie będzie odpowiadał na jego pytanie.
Podszedł szybkim krokiem i jedyną ręką złapał za ciężar i szarpnął go w górę z całej siły.
- Jak już to zrobimy to powiesz mi co tu się stało ? Szukam kogoś kto tu mieszkał. Nazywa się Aleksandr Rogozin. Znasz go może?

Dzięki pomocy Frost'a udało się podnieść ciężką półkę. Z dołu dało się słyszeć odgłosy, jakby ktoś jęczał z bólu. Mężczyzna zszedł nieco na dół, a po minucie wyciągnął spod gruzów ciężko ranną kobietę. Miała zakrwawioną twarz, ciało pełne sińców i prawdopodobnie połamane obie nogi, gdyż nie mogła sama chodzić.

- Jest w ciężkim stanie, ale żyje - rzekł z ulgą. Przeniósł wzrok na Jaszczura - Dziękuję za pomoc. Co do pytania, to nie wiem dużo, nie jestem stąd. Słyszałem tylko o jakimś ataku, ludzie mówią że to robota kosmitów - spojrzał dziwnie na rozmówce - w każdym razie coś zrównało miasto z ziemią i wybiło niemal całą populacje, przeżyły tylko pojedyncze osoby. Jeśli ten Aleksandr Rogozin faktycznie tu mieszkał to wątpię żeby przeżył.... A teraz przepraszam, muszę ją zanieść do ratowników.

Chociaż był mały i chudy, z łatwością podniósł ranną kobietę i szybkim krokiem ruszył z nią w kierunku karetki pogotowia, pozostawiając Frost'a samego.